Nowe Chechło – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nowe Chechło

wieś
Nowe Chechło z lotu ptaka
Państwo	Polska
Województwo	śląskie
Powiat	tarnogórski
Gmina	Świerklaniec
Liczba ludności (2022)	2049[2]
Strefa numeracyjna	32
Kod pocztowy	42-622[3]
Tablice rejestracyjne	STA
SIMC	0222210
Położenie na mapie gminy Świerklaniec Nowe Chechło
Położenie na mapie Polski Nowe Chechło
Położenie na mapie województwa śląskiego Nowe Chechło
Położenie na mapie powiatu tarnogórskiego Nowe Chechło
50°27′09″N 18°55′36″E/50,452500 18,926667[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Nowe Chechło (niem. Neu Chechlau) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie tarnogórskim, w gminie Świerklaniec.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa katowickiego.

Obecnie miejscowość przyciąga do siebie mieszkańców miast nie tylko ze Śląska. Z roku na rok rozwija się przemysł turystyczny. We wsi znajduje się kapliczka z drugiej połowy XIX wieku oraz krzyż i dzwonek z 1909 r. Na północ od wsi znajduje się zbiornik wodny Nakło-Chechło powstały przez zalanie pola wydobywczego „Chechło” dawnej Kopalni Piasku Podsadzkowego „Siemonia”.

Nazwa wsi pochodzi od słowa "chechły", w języku staropolskim oznaczała mokradła i podmokłe łąki. Topograficzny słownik Prus z 1835 roku notuje wieś pod obecnie używaną, polską nazwą Nowe Chechło, a także zgermanizowaną Chechlau (Neu)^[4]. Słownik wymienia również miejscowość sąsiednią o nazwie Stare Chechło (niem. Alt Chechlau)^[4].

• Kościół rzymskokatolicki:
  • parafia św. Brata Alberta
• Chrześcijańska Wspólnota Ewangeliczna:
  • placówka misyjna w Nowym Chechle^[5]
• Świadkowie Jehowy:
  • zbór Nowe Chechło^[6]

• J.C. Muller: Bollständiges geographisch-statistisch-topographisches Wörterbuch des preußischen Staates Erster band A-E. Erfurt: J.E. Muller Buchhandlung, 1835.
• Stare Chechło, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 551 .
• Nowe Chechło, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 551 .