Nowodruck – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nowodruck
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

postawski

Sielsowiet

Kozłowszczyzna

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Nowodruck”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry znajduje się punkt z opisem „Nowodruck”
Ziemia55°08′55″N 27°22′50″E/55,148611 27,380556

Nowodruck – dawne osiedle kolejowe. Tereny na których leżało znajdują się obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie postawskim, w sielsowiecie Kozłowszczyzna.

Znajdowała się tu stacja kolejowa Nowodruck.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów w granicach Imperium Rosyjskiego.

W dwudziestoleciu międzywojennym osiedle leżało w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie duniłowickim (od 1926 postawskim), w gminie Łuck (od 1927 gmina Kozłowszczyzna)[1].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 35 osób, 26 było wyznania rzymskokatolickiego, 5 prawosławnego a 4 ewangelickiego. Jednocześnie 24 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 6 białoruska a 5 inną. Były tu 4 budynki mieszkalne[2]. W 1931 w 3 domach zamieszkiwało 30 osób[3].

Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Mosarzu i prawosławnej w Osinogródku. Podlegała pod Sąd Grodzki w Duniłowiczach i Okręgowy w Wilnie; mieścił się tu urząd pocztowy, który obsługiwał znaczną część gminy[4].

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921 - 1922), w Ziemi Wileńskiej (1922 - 1926) i w województwie wileńskim (od 1926)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. M.P. z 1927 r. nr 230, poz. 598
  2. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 23.
  3. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 42.
  4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1150.