Nulka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nulka – znak graficzny przypominający okrąg (często dla większej czytelności pogrubiony) umieszczany na wykresach funkcji. Najczęściej służy do zaznaczania punktów nienależących do wykresu funkcji, początku półprostej, punktów nieciągłości oraz otwartych końców przedziałów; rzadziej innych punktów osobliwych funkcji.

Przykłady użycia nulek na wykresach

[edytuj | edytuj kod]

Funkcja "signum"

Funkcja "część całkowita"

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]