Ołeksandr Tkaczenko (dziennikarz) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ołeksandr Tkaczenko
Олександр Ткаченко
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Ołeksandr Władysławowycz Tkaczenko

Data i miejsce urodzenia

22 stycznia 1966
Kijów

Zawód, zajęcie

dziennikarz, producent telewizyjny, menedżer, polityk

Alma Mater

Kijowski Uniwersytet Narodowy im. Tarasa Szewczenki

Stanowisko

minister kultury i polityki informacyjnej (2020–2023)

Multimedia w Wikimedia Commons

Ołeksandr Władyławowycz Tkaczenko, ukr. Олександр Владиславович Ткаченко (ur. 22 stycznia 1966 w Kijowie[1]) – ukraiński dziennikarz, producent telewizyjny i menedżer, w latach 2008–2019 dyrektor generalny grupy medialnej 1+1 media, poseł do Rady Najwyższej, od 2020 do 2023 minister kultury i polityki informacyjnej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1990 ukończył studia dziennikarskie na Kijowskim Uniwersytecie Narodowym im. Tarasa Szewczenki. W 2016 uzyskał dyplom z zarządzania w rozrywce, mediach i sporcie wydany przez Harvard Business School[1].

Pracę zawodową rozpoczął jako dziennikarz w ukraińskiej telewizji. W latach 1988–1991 był redaktorem i prezenterem programu młodzieżowego w stacji UT-1[1][2]. Następnie do 1994 pracował jako korespondent w kijowskim oddziale agencji prasowej Reuters[1][3]. W latach 1994–1999 był prezesem firmy producenckiej „Nowa mowa”[1]. Prowadził też cotygodniowy program telewizyjny Pislamowa[4]. Od 1996 do 1997 był zastępcą głównego producenta kanału 1+1, współtworzył tam program informacyjny TSN[1][5][6]. Produkował też programy telewizyjne dla stacji Inter[2].

W 1999 został dyrektorem generalnym stacji Nowyj kanał[7], którym kierował do 2005. W latach 2000–2001 pełnił funkcję społecznego doradcy premiera Wiktora Juszczenki[1]. W 2004 był gospodarzem debaty prezydenckiej między Wiktorem Juszczenką i Wiktorem Janukowyczem. Zajmował się również produkcją filmów oraz seriali telewizyjnych[2]. Od sierpnia 2008 do sierpnia 2019 jako dyrektor generalny kierował grupą medialną 1+1 media[1]. W okresie jego zarządzania zespół medialny grupy zdobywał rocznie liczne nagrody, m.in. w 2018 uzyskał 43[8] nagrody z 73 krajowych nagród telewizyjnych „Tełetriumf”, a także europejskie nagrody „PromaxBDA Europe Awards”[9]. W trakcie zarządzania grupą Ołeksandr Tkaczenko był zaliczany do najlepszych menedżerów branży medialnej[10]. W międzyczasie przez kilka lat prowadził też na kanale 1+1 autorski program Tkaczenko.UA[2].

W wyborach parlamentarnych w tym samym roku z ramienia prezydenckiego ugrupowania Sługa Ludu uzyskał mandat posła do Rady Najwyższej IX kadencji[11]. W czerwcu 2020 dołączył do rządu Denysa Szmyhala, obejmując w nim stanowisko ministra kultury i polityki informacyjnej[12]. Został odwołany z tej funkcji w lipcu 2023[13].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h Ткаченко Олександр Владиславович. kmu.gov.ua. [dostęp 2020-06-06]. (ukr.).
  2. ↑ a b c d Олександр Ткаченко: Генеральний директор 1+1 медіа. 1plus1.ua. [dostęp 2020-06-06]. (ukr.).
  3. ↑ Олександр Ткаченко став гендиректором групи компаній «1+1», Сергій Дем’янчук – керівником телеканалів групи. detector.media, 13 sierpnia 2008. [dostęp 2020-06-06]. (ukr.).
  4. ↑ Чому ми сумуємо за телебаченням 1990-х: „Табу”, „Територія А”, „СВ-шоу”. espreso.tv, 16 listopada 2017. [dostęp 2020-06-06]. (ukr.).
  5. ↑ История украинского ТВ глазами зрителя. Часть 10. mediasat.info, 29 stycznia 2016. [dostęp 2018-12-07]. (ros.).
  6. ↑ Гендиректор „1+1 медіа” пригадав свій перший екстремальний ефір на каналі. tsn.ua, 25 września 2015. [dostęp 2018-12-07]. (ukr.).
  7. ↑ Історія нового каналу. 1999 рік. 18 czerwca 2014. [dostęp 2018-12-07]. (ukr.).
  8. ↑ Група «1+1 медіа» отримала рекордні 43 нагороди премії «Телетріумф» (відео). unian.ua, 26 kwietnia 2018. [dostęp 2018-12-07]. (ukr.).
  9. ↑ «1+1 медіа» отримала «золото» та «срібло» премії PromaxBDA Europe Awards 2018. detector.media, 14 marca 2018. [dostęp 2018-12-07]. (ukr.).
  10. ↑ Названы лучшие топ-менеджеры Украины. delo.ua, 24 maja 2017. [dostęp 2018-12-07]. (ros.).
  11. ↑ Serwis CVK – Wybory 2019. [dostęp 2020-06-06]. (ukr.).
  12. ↑ Верховна Рада призначила нового мініста культури та інформаційної політики. pravda.com.ua, 4 czerwca 2020. [dostęp 2020-06-06]. (ukr.).
  13. ↑ Ukrainian parliament accepts resignation of culture minister. reuters.com, 27 lipca 2023. [dostęp 2023-08-13]. (ang.).
Rząd Denysa Szmyhala (od 2020)
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu

Ministrowie kultury Ukrainy (od 1991)

Godło Ukrainy

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ołeksandr_Tkaczenko_(dziennikarz)&oldid=74701002”