Oś współrzędnych – Wikipedia, wolna encyklopedia

Oś współrzędnych – to oś liczbowa, wykorzystywana do budowy układu współrzędnych, pozwalająca na jednoznaczne określenie położenia punktu przez określenie jego współrzędnych.

W kartezjańskim układzie współrzędnych zestaw n osi liczbowych zwanych osiami układu współrzędnych, z których każde dwie są do siebie prostopadłe i których zera znajdują się w wybranym początku układu. Trzy pierwsze osie często oznaczane są:

• OX (pierwsza oś, w przypadku układu na płaszczyźnie zwana osią odciętych);
• OY (druga oś, w przypadku układu na płaszczyźnie zwana osią rzędnych);
• OZ (trzecia oś, zwana kotą).

Minimalna liczba osi układu współrzędnych n potrzebna do jednoznacznej identyfikacji każdego punktu wyznacza tzw. wymiar przestrzeni.