Odznaka Szybowcowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Odznaka szybowcowa FAI – międzynarodowe odznaczenie cywilne przyznawane szybownikom za dokonania w sporcie szybowcowym. Obecnie wyróżnia się trzy kategorie tego odznaczenia, przyznawane za różne osiągnięcia. Odznaka ma postać trzech białych mewek szybowcowych na niebieskim tle, otoczonych wieńcem odpowiedniego koloru.

• Srebrna odznaka szybowcowa
  • przelot długości 50 km w linii prostej od punktu wyczepienia,
  • przewyższenie 1000 m,
  • lot o długotrwałości co najmniej 5 godzin.

• Złota odznaka szybowcowa
  • przelot długości 300 km,
  • przewyższenie 3000 m,
  • lot o długotrwałości co najmniej 5 godzin.

• Diamentowa odznaka szybowcowa (w postaci dodatków do niższych kategorii; diamentów, po jednym za każde osiągnięcie)
  • za odległość – odległość przelotu o długości co najmniej 500 km,
  • za odległość przelotu docelowego – odległość przelotu docelowego po trasie docelowo-powrotnej lub po trójkącie o długości co najmniej 300 km,
  • za wysokość przewyższenia – przewyższenie wynoszące przynajmniej 5000 m.

Za wykonanie przelotów o długości 750 km, 1000 km, 1250 km, 1500 km, itd., FAI przewiduje dodatkowe wyróżnienia w postaci dyplomów i dodatkowych odznak, a za wybitne osiągnięcia i zasługi dla szybownictwa na świecie najwyższe wyróżnienie – Medal Lilienthala.

Odznaka w postaci trzech białych mewek na niebieskim tle bez otaczającego ich wieńca przyznawana jest po ukończeniu szkolenia podstawowego, uprawniającego do wykonywania lotów samodzielnych.

W Polsce, przed II wojną światową i początkowym okresie szkolenia szybowcowego po wojnie można było otrzymać "mewki" za osiągnięcie poszczególnych kategorii wyszkolenia szybowcowego:

• kat. A – jedna mewka na niebieskim tle.
  • Otrzymywano po ukończeniu szkolenia ze startem z lin gumowych, w niskich lotach po prostej tzw. "szurów".
• kat. B – dwie mewki na niebieskim tle.
  • Otrzymywano po uzyskaniu kat. A i po ukończeniu szkolenia ze startem z lin gumowych wraz z opanowaniem poprawnych zwrotów i zakrętów.
• kat. C – trzy mewki na niebieskim tle.
  • Otrzymywano po uzyskaniu kat. B i po ukończeniu szkolenia ze startem z lin gumowych wraz z opanowaniem lotów termicznych i zboczowych.
• kat. D – równoznaczna z otrzymaniem srebrnej odznaki.
  • Otrzymywano po uzyskaniu kat. C i po ukończeniu szkolenia z wykonaniem ustalonych programem wyczynów, akrobacji podstawowej, lotów bez widoczności i lotów holowanych za samolotem. Oznaczało to wówczas pełne wyszkolenie szybowcowe.

• Almanach - Polskie Lotnictwo Sportowe. Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1987, s. 114. ISBN 83-03-01157-X. (pol.).
• Rozporządzenie Ministrów Komunikacji i Spraw Wojskowych z dnia 8 września 1937 r. wydane w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych o lotnictwie szybowcowym (szybownictwie) Dz.U. z 1937 r. nr 75, poz. 547

• FAI Gliding Commission - IGC: Gliding Badges and Diplomas. [dostęp 2009-09-15]. (ang.).

• Dz.U. z 1937 r. nr 75, poz. 547