Ogłodek wiązowiec – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ogłodek wiązowiec
	Scolytus scolytus
	(Fabricius, 1775)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Rodzina	ryjkowcowate
Podrodzina	kornikowate
Rodzaj	Scolytus
Gatunek	ogłodek wiązowiec
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ogłodek wiązowiec (Scolytus scolytus) – gatunek chrząszcza z podrodziny kornikowatych (Scolytinae). Występuje w Europie i północnej Azji. Ogłodek wiązowiec wraz z ogłodkiem wielorzędowym (S. multistriatus) był odpowiedzialny za holenderską chorobę wiązów, gdyż przenosił grzyb Ophiostoma ulmi. Samce tego chrząszcza osiągają 3–5 mm, a samice 4–6 mm długości^[2]. Owad ten posiada ubarwienie czarne lub brunatne. Samica chrząszcza znosi jaja pod korą drzew. Z jaj wykluwają się młode, które żerują w korze.

Przypisy

↑ Scolytus scolytus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ Vladimir Novak, F. Hrozinka & B. Stary (1976). Atlas of insects harmful to forest trees Volume 1. Elesvier Scientific Publishing Company.

Bibliografia

Władysław Strojny: Nasze zwierzęta. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1981. ISBN 83-09-00045-6.

[itis-1] Scolytus scolytus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[2] Vladimir Novak, F. Hrozinka & B. Stary (1976). Atlas of insects harmful to forest trees Volume 1. Elesvier Scientific Publishing Company.

[1]

[2]