Okalewo – Wikipedia, wolna encyklopedia
wieś | |
Fragment wsi | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (III 2011) | 869[2] |
Strefa numeracyjna | 54 |
Kod pocztowy | 87-510, 87-511[3] |
Tablice rejestracyjne | CRY |
SIMC | 0869844 |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego | |
Położenie na mapie powiatu rypińskiego | |
Położenie na mapie gminy Skrwilno | |
53°03′29″N 19°36′36″E/53,058056 19,610000[1] |
Okalewo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie rypińskim, w gminie Skrwilno.
Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 563.
Podział administracyjny
[edytuj | edytuj kod]Do 1954 roku miejscowość była siedzibą gminy Okalewo. W latach 1954–1971 wieś należała i była siedzibą władz gromady Okalewo, po jej zniesieniu w gromadzie Skrwilno. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa włocławskiego.
Demografia
[edytuj | edytuj kod]Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 869 mieszkańców[2]. Jest drugą co do wielkości miejscowością gminy Skrwilno.
Obiekty zabytkowe
[edytuj | edytuj kod]We wsi znajdują się: neoromański kościół Matki Boskiej Szkaplerznej, paltrak (wiatrak) z 1821 roku, a także klasycystyczny pałac z parkiem krajobrazowym.
Urodzeni
[edytuj | edytuj kod]Czesław Młot-Fijałkowski (ur. 14 kwietnia 1892, zm. 17 kwietnia 1944 w Murnau am Staffelsee) – generał brygady Wojska Polskiego.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 91678
- ↑ a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 855 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Okalewo, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 421 .