Okno tektoniczne – Wikipedia, wolna encyklopedia
Okno tektoniczne – obszar na powierzchni ziemi, różnej wielkości i kształtu, na którym, w wyniku intensywnych procesów erozji, nastąpiło rozcięcie płaszczowiny i odsłonięcie utworów geologicznych stanowiących jej podłoże.
Zjawisko to występuje m.in. na terenie Karpat – np. w okolicach Mszany Dolnej, Wiśniowej, Żegociny czy Żywca (Kotlina Żywiecka).
Zobacz też: czapka tektoniczna
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wojciech Jaroszewski, Leszek Marks, Andrzej Radomski, Słownik geologii dynamicznej, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1985, s. 164, ISBN 83-220-0196-7, OCLC 830183626 .