Okno tektoniczne – Wikipedia, wolna encyklopedia

Okno tektoniczne – obszar na powierzchni ziemi, różnej wielkości i kształtu, na którym, w wyniku intensywnych procesów erozji, nastąpiło rozcięcie płaszczowiny i odsłonięcie utworów geologicznych stanowiących jej podłoże.

Zjawisko to występuje m.in. na terenie Karpat – np. w okolicach Mszany Dolnej, Wiśniowej, Żegociny czy Żywca (Kotlina Żywiecka).

Zobacz też: czapka tektoniczna

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]