Okręty podwodne typu Orzeł – Wikipedia, wolna encyklopedia
Rodzaj okrętu | |
---|---|
Kraj budowy | |
Projekt | |
Stocznia | |
Zbudowane | 2 |
Użytkownicy | |
Służba w latach | 1939-1969 |
Stracone | 1 |
Uzbrojenie: | |
20 torped 1 działo 105 mm 1 działo AA 40 mm | |
Wyrzutnie torpedowe: • dziobowe • rufowe • zewnętrzne |
|
Załoga | 60 oficerów i marynarzy |
Wyporność: | |
• na powierzchni | 1100 ton |
• w zanurzeniu | 1650 ton |
Zanurzenie testowe | 80 metrów |
Długość | 84 metry |
Szerokość | 6,7 metra |
Napęd: | |
2 silniki wysokoprężne typu 6QD42Sulzer o łącznej mocy 4740 KM; nr. fabryczne 480, 481 2 silniki elektryczne typu Brown Boveri o łącznej mocy 1100 KM. 2 baterie akumulatorów razem 200 ogniw. | |
Prędkość: • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Zasięg: | |
• na powierzchni | 7000 Mm przy 10 węzłach |
Okręty podwodne typu Orzeł – typ dwóch okrętów podwodnych wybudowanych dla Marynarki Wojennej przez stocznie holenderskie De Schelde i Rotterdamse. Konstrukcja tych okrętów została opracowana przy współudziale specjalistów polskiej marynarki wojennej. W projekcie wykorzystano niektóre elementy konstrukcyjne wcześniejszego holenderskiego typu O 16, w tym zewnętrzne treningowe wyrzutnie torpedowe. Kadłub tych jednostek był w całości spawany, a wszystkie płaszczyzny sterowe sterowane były hydraulicznie. Według zamówienia, okręty miały mieć możliwość zanurzania na głębokość 80 metrów, podczas testów jednak osiągnięto głębokość 100 metrów[1]. Projekt okrętów typu Orzeł, był podstawą opracowania bardzo podobnego projektu holenderskich okrętów typu O.19[2]. Według niektórych źródeł, w stoczniach holenderskich zamówiono także dwa kolejne okręty, jednakże zamówienia nie zostały zrealizowane. Prawdopodobne nazwy tych okrętów to „Kuna” i „Łasica”[3]. Dla informacji tej brak jest jednak potwierdzenia w innych źródłach.
Po niemieckiej inwazji na Polskę "Orzeł" przepłynął do sojuszniczej Wielkiej Brytanii i zatonął z niewyjaśnionych przyczyn na Morzu Północnym w czerwcu 1940 roku. „Sęp” został internowany w Szwecji, gdzie pozostał aż do końca wojny. Po powrocie do Polski służył w polskiej marynarce wojennej do 15 września 1969 roku.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Orzel class for Poland. [w:] Dutch Export Submarines [on-line]. [dostęp 2011-05-27]. (ang.).
- ↑ Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact, s. 267
- ↑ Krzysztof Rokiciński: Okręty uniwersalne. Możliwości i ograniczenia. [w:] Zeszyty Naukowe Akademii Marynarki Wojennej [on-line]. Akademia Marynarki Wojennej, 2006. [dostęp 2011-05-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-16)]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). ABC-CLIO, marzec 2007. ISBN 1-85109-563-2.