Olbracht Jagiellończyk – Wikipedia, wolna encyklopedia

Olbracht (Wojciech) (ur. i zm. 20 września 1527 w Niepołomicach) – królewicz polski i książę litewski, młodszy syn Zygmunta I Starego i Bony Sforzy. Był ostatnim legalnym dzieckiem urodzonym w dynastii Jagiellonów. Po jego narodzinach królowa Bona nie mogła mieć potomstwa i obwiniała się o jego przedwczesny zgon.

Olbracht (Wojciech) był drugim synem, a zarazem szóstym i najmłodszym dzieckiem Zygmunta I Starego, króla Polski i wielkiego księcia litewskiego, i jego drugiej żony Bony Sforzy, księżniczki Mediolanu i Bari.

Otrzymał imię Olbracht^[1], które jest spolszczoną formą imienia Albert. Przypuszczalnie został nazwany na cześć swojego stryja, polskiego króla Jana I Olbrachta lub pradziadka króla Albrechta II Habsburga. W wielu opracowaniach podaje się dwie wersje imienia królewicza – Olbracht i Wojciech^[2][3][4]. Pojawienie się w literaturze imienia Wojciech może być wynikiem ówczesnego łączenia imion Albertus i Adalbertus^[5].

Okoliczności narodzin i śmierci królewicza zostały opisane przez kronikarza Marcina Bielskiego: Z Krakowa ruszył król do Niepołomic z królową Boną i ze wszystkim dworem na krotochwile, gdzie tam miał niedźwiedzia na obyczaj wielkiego, którego z Litwy przywieziono w skrzyni. Gdy go wypuszczono w gaju blisko Wisły, poszczuwano go wielkimi psy najpierw, których on ze sto połamał, pobił i poranił; chłopów było z trzystu z oszczepy. […] Puścił się potem tam, gdzie królowa stała, która, uciekając przed nim, potknął się koń pod nią, spadła i uraziła się, bo była brzemienna^[6]. Według księdza Bernarda z Biskupic królowa była wówczas w piątym miesiącu ciąży. Po wypadku urodziła syna, który zmarł po kilku godzinach, jeszcze tego samego dnia. Oznacza to, że ciąża była bardziej zaawansowana niż podaje to ksiądz Bernard z Biskupic^[7].

Olbracht został pochowany w Niepołomicach. Na prośbę królowej Bony, zwłoki Olbrachta zostały ekshumowane i złożone w krypcie wawelskiej w roku 1548, podczas uroczystości pogrzebowych Zygmunta I.

• Grażyna Borkowska, Dynastia Jagiellonów w Polsce, Warszawa 2011, Wydawnictwo Naukowe PWN, ISBN 978-83-01-16692-2, s. 554.
• MałgorzataM. Duczmal MałgorzataM., Izabela Jagiellonka. Królowa Węgier, Warszawa: „Rytm”, 2000, s. 169-170, 419, ISBN 83-87893-74-9, OCLC 830301052 .
• Małgorzata Duczmal, Jagiellonowie: leksykon biograficzny, Kraków 1997, s. 419.
• StanisławS. Grzybowski StanisławS., Dzieje Polski i Litwy (1506-1648), Kraków: „Fogra”, 2000, s. 47, ISBN 83-85719-48-2, OCLC 830272034 .
• Marek Janicki, Olbracht (Wojciech) Jagiellończyk (ur. i zm. 20 IX 1527), [w:] Tabliczki trumienne i epitafia na sarkofagach królewskich (1519-1596), "Studia Waweliana", t. VIII, 1999, ISSN 1230-3275, s. 155-156.
• Edward Rudzki, Polskie królowe, t. 1, Warszawa 1990, s. 203.