Olszynka (dopływ Ropy) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Olszynka
	; Olszynka w Siepietnicy
Kontynent	Europa
Państwo	Polska
	Rzeka
Długość	24 km
Powierzchnia zlewni	142 km²
	Źródło
Miejsce	Brzanka Jodłówka Tuchowska
Wysokość	534 m n.p.m.
	Ujście
Recypient	Ropa
Miejsce	Siepietnica
Współrzędne	49°44′54,6″N 21°18′37,0″E/49,748500 21,310278
	Położenie na mapie Polski ujście
	Multimedia w Wikimedia Commons

Olszynka – rzeka, lewy dopływ Ropy^[1]. Ma długość około 24 km i jej zlewnia w całości znajduje się na Pogórzu Ciężkowickim. Powierzchnia jej zlewni wynosi około 142 km²^[2]. Odwadnia teren gmin Rzepiennik, Szerzyny i Skołyszyn. Olszynka stanowi południową granicę Parku Krajobrazowego Pasma Brzanki^[3]. Wody potoku znajdują się w III klasie czystości wód, a według typologii rybackiej Olszynka jest krainą pstrąga, dominującym gatunkiem ryb jest pstrąg potokowy^[4].

Potok bierze swój początek na wzniesieniu Brzanka^[5] (534 m n.p.m.) w Jodłówce Tuchowskiej, skąd w kierunku południowo-wschodnim płynie przez Olszyny. Następnie, przybrawszy kierunek wschodni, płynie przez Ołpiny, a w Szerzynach skręca na południe i płynie przez Święcany i Siepietnice, gdzie na wysokości 242 m n.p.m. wpada do Ropy^[6].

Głęboka dolina Olszynki przecina równoleżnikowo pasma wzgórz o szerokich i łagodnych grzbietach. Mikroregion Kotliny Olszynki dzieli teren na dwie zróżnicowane krajobrazowo części. Na pasmo górskie od strony północnej, którego stoki południowe są zalesione oraz pocięte głębokimi wąwozami, którymi spływają liczne potoki. Własną nazwę posiada trójka z nich – potok Czermianka, Czernawa i Swoszówka^[7]. Zaś grzbiety wzniesień położone od strony południowej są nagie^[6].

Olszynka w Święcanach
Olszynka w Olszynach

Przypisy

↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 195, ISBN 83-239-9607-5 .
↑ WitoldW. Bochenek WitoldW., Prawidłowości obiegu wody na obszarze beskidzko-pogórskim Karpat Zachodnich na przykładzie zlewni Bystrzanki w świetle zmian klimatu i działalności człowieka, IGiPZ PAN, 2020, ISBN 978-83-61590-72-9 [dostęp 2021-12-04] (pol.).
↑ Pogórze Ciężkowickie i Strzyżowskie. Mapa 1:50 000. Kraków: Compass, 2005. ISBN 978-83-7605-211-3.
↑ Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Rzeszowie – WODY – badania 2005
↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. 1886
↑ ^a ^b Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna. [dostęp 2017-05-20].
↑ geoportal.gov.pl [online], mapy.geoportal.gov.pl [dostęp 2021-12-03] .

[hydronimy-1] Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 195, ISBN 83-239-9607-5 .

[2] WitoldW. Bochenek WitoldW., Prawidłowości obiegu wody na obszarze beskidzko-pogórskim Karpat Zachodnich na przykładzie zlewni Bystrzanki w świetle zmian klimatu i działalności człowieka, IGiPZ PAN, 2020, ISBN 978-83-61590-72-9 [dostęp 2021-12-04] (pol.).

[compass-3] Pogórze Ciężkowickie i Strzyżowskie. Mapa 1:50 000. Kraków: Compass, 2005. ISBN 978-83-7605-211-3.

[4] Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Rzeszowie – WODY – badania 2005

[5] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. 1886

[geoportal-6] Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna. [dostęp 2017-05-20].

[7] geoportal.gov.pl [online], mapy.geoportal.gov.pl [dostęp 2021-12-03] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]