Opadanie minimalne – Wikipedia, wolna encyklopedia

Opadanie minimalne[1][2], minimalne opadanie[3], minimum opadania[4] – najmniejsza prędkość opadania[5] statku powietrznego bez wpływu warunków atmosferycznych i bez używania napędu.

W przypadku lotu ślizgowego jest współrzędną punktu, będącego maksimum na wykresie biegunowej prędkości[6] (wykresie zależności prędkości opadania od prędkości lotu). Druga współrzędna tego punktu (prędkość lotu) nazywana jest prędkością ekonomiczną[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Paweł Ruchała, Szybowiec doświadczalny IS-5 Kaczka, „Polska Technika Lotnicza. Materiały Historyczne”, 91 (7), Warszawa: Stowarzyszenie Młodych Inżynierów Lotnictwa, 2013, s. 4 [zarchiwizowane z adresu 2016-05-18].
  2. a b Tomasz Grabowski, Wprowadzenie do Techniki Lotniczej... Materiały Pomocnicze: Projekt Wstępny, Wydział Mechaniczny Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej, s. 10 [dostęp 2018-06-14].
  3. Wiesław Stafiej, Obliczenia stosowane przy projektowaniu szybowców, Warszawa: Politechnika Warszawska, 2000, s. 74.
  4. Irena Kaniewska, Kaczka IS-5, „Skrzydlata Polska”, 5, 1949.
  5. Joel Alswang, The South African Dictionary of Sport, Claremont, South Africa: Spearhead, 2003, s. 119, ISBN 0-86486-535-X.
  6. Glider Flying Handbook. FAA-H-8083-13A, Oklahoma City, OK: U.S. Department of Transportation, Federal Aviation Administration, Airman Testing Standards Branch, 2013, s. 5-8, 5-9 [dostęp 2018-06-14].