Opadanie minimalne – Wikipedia, wolna encyklopedia
Opadanie minimalne[1][2], minimalne opadanie[3], minimum opadania[4] – najmniejsza prędkość opadania[5] statku powietrznego bez wpływu warunków atmosferycznych i bez używania napędu.
W przypadku lotu ślizgowego jest współrzędną punktu, będącego maksimum na wykresie biegunowej prędkości[6] (wykresie zależności prędkości opadania od prędkości lotu). Druga współrzędna tego punktu (prędkość lotu) nazywana jest prędkością ekonomiczną[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Paweł Ruchała , Szybowiec doświadczalny IS-5 Kaczka, „Polska Technika Lotnicza. Materiały Historyczne”, 91 (7), Warszawa: Stowarzyszenie Młodych Inżynierów Lotnictwa, 2013, s. 4 [zarchiwizowane z adresu 2016-05-18] .
- ↑ a b Tomasz Grabowski , Wprowadzenie do Techniki Lotniczej... Materiały Pomocnicze: Projekt Wstępny, Wydział Mechaniczny Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej, s. 10 [dostęp 2018-06-14] .
- ↑ Wiesław Stafiej , Obliczenia stosowane przy projektowaniu szybowców, Warszawa: Politechnika Warszawska, 2000, s. 74 .
- ↑ Irena Kaniewska , Kaczka IS-5, „Skrzydlata Polska”, 5, 1949 .
- ↑ Joel Alswang , The South African Dictionary of Sport, Claremont, South Africa: Spearhead, 2003, s. 119, ISBN 0-86486-535-X .
- ↑ Glider Flying Handbook. FAA-H-8083-13A, Oklahoma City, OK: U.S. Department of Transportation, Federal Aviation Administration, Airman Testing Standards Branch, 2013, s. 5-8, 5-9 [dostęp 2018-06-14] .