OpenMoko – Wikipedia, wolna encyklopedia
Openmoko, Inc. – tajwańska firma[1] tworząca przenośne urządzenia Open Hardware i oprogramowanie FLOSS do tych urządzeń.
Openmoko – system operacyjny FLOSS dla smartfonów.
Smartfony Neo
[edytuj | edytuj kod]Pierwszym urządzeniem z platformą OpenMoko jest wyprodukowany przez firmę FIC telefon Neo1973. Pierwsza wersja urządzenia jest dostępna dla wybranych programistów od lutego 2007. Od lipca 2007 jest możliwe zakupienie deweloperskiej wersji telefonu – w cenie 300 dolarów amerykańskich. 4 lipca 2008 wszedł do masowej sprzedaży następca Neo1973 - Neo Freerunner, który z założenia ma nadawać się do obsługi przez zwykłego użytkownika[2].
Twórcy wierzą, że dzięki pierwszemu telefonowi, całkowicie opartemu na Otwartym Oprogramowaniu, zrewolucjonizują rynek urządzeń telekomunikacyjnych. Chcą, aby projekt ten był na miarę pierwszego projektu telefonu komórkowego. „Neo” w nazwie urządzenia znaczy „nowy”, a 1973 – jest rokiem, w którym dr Marty Cooper, wynalazca telefonu komórkowego, wykonał pierwsze połączenie.
Sprzęt dla platformy OpenMoko jest realizowany jako Open Hardware, czyli analogicznie do idei FLOSS.
Openmoko Linux
[edytuj | edytuj kod]Dystrybucja Om, tworzona przez Openmoko i przeznaczona do smartfonów Neo, powstaje w oparciu o platformę OpenEmbedded systemu operacyjnego GNU/Linux. Obecnie przestała być rozwijana i większą popularność osiągają dystrybucje tworzone przez społeczność, np. SHR.
Jądro
[edytuj | edytuj kod]Linux 2.6.24
Użytkowe
[edytuj | edytuj kod]- X.Org Server 7.1
- Matchbox – menedżer okien
- GTK+ 2.6.10 / Portowane na Qt
- Evolution Data Server
Neo1973 (GTA01)
[edytuj | edytuj kod]Producent | |
---|---|
Typ | |
System operacyjny | OpenMoko (Linux) |
Procesor | ARM9 @ 400 MHz |
Pamięć | |
Wyświetlacz | 2.8" VGA (480×640) TFT Screen |
Połączenie | GSM |
Kamera | brak |
Karty flash | |
Wejścia/wyjścia | ekran dotykowy |
Bateria | bateria 1200-mAh (ładowana przez USB) |
Wymiary | 120.7 × 62 × 18.5 mm |
Masa | 185 g |
Dostępność | |
Strona internetowa |
Model przeznaczony dla deweloperów.
- CPU: 266 MHz Samsung s3c2410 SoC
- RAM: 128 MB SDRAM
- Pamięć: 64 MB Flash
- GSM: Tri-band GSM 900/1800/1900
Neo FreeRunner (GTA02)
[edytuj | edytuj kod]Telefon dla użytkowników końcowych:
- CPU 400/500 MHz Samsung 2442B Processor/SOC (400 minimum)
- Ram 128MB SDRAM
- Pamięć 256MB NAND Flash, dodatkowo wymienna karta microSD o wielkości od 64MB do 8GB
- GPU SMedia 3362 2D/3D Graphics Accelerator
- LCD Topploy VGA; 2.8” 480 x 640 pikseli, 16 bit głębia kolorów
- Sterowanie Dotykowy ekran oraz 2 przyciski funkcyjne + 2 Akcelerometry 3D
- GPS Zimny start: 40 sek typowo dla -130 dBm, 60 sek max. Antena wew. urządzenia
- GSM 850/1800/1900 albo 900/1800/1900 MHz (w zależności od rejonu świata)
- Bluetooth 2.0, CSR BC4
- Łącza USB mini z funkcją slave, host oraz ładowania telefonu, stereo minijack do zestawu słuchawkowego, złącze anteny zew.
- Freerunner GTA02
- Poprawka sprzętowa (kondensator) redukująca zakłócenia sygnału GPS podczas dostępu do karty Micro-SD.
Planowane urządzenia
[edytuj | edytuj kod]Openmoko planowało wydanie 3D7K[3] (przemianowane GTA03), wyposażonego w szybszy SoC i aparat fotograficzny, jednak projektowanie zostało porzucone.
WikiReader
[edytuj | edytuj kod]Przenośny czytnik Wikipedii korzystający z danych zapisanych na karcie pamięci, dzięki czemu nie wymaga połączenia z Internetem[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- OpenMoko
- artykuł na LinuxDevices.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-29)].