OpenMoko – Wikipedia, wolna encyklopedia

Openmoko, Inc. – tajwańska firma[1] tworząca przenośne urządzenia Open Hardware i oprogramowanie FLOSS do tych urządzeń.

Openmokosystem operacyjny FLOSS dla smartfonów.

Smartfony Neo

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszym urządzeniem z platformą OpenMoko jest wyprodukowany przez firmę FIC telefon Neo1973. Pierwsza wersja urządzenia jest dostępna dla wybranych programistów od lutego 2007. Od lipca 2007 jest możliwe zakupienie deweloperskiej wersji telefonu – w cenie 300 dolarów amerykańskich. 4 lipca 2008 wszedł do masowej sprzedaży następca Neo1973 - Neo Freerunner, który z założenia ma nadawać się do obsługi przez zwykłego użytkownika[2].

Twórcy wierzą, że dzięki pierwszemu telefonowi, całkowicie opartemu na Otwartym Oprogramowaniu, zrewolucjonizują rynek urządzeń telekomunikacyjnych. Chcą, aby projekt ten był na miarę pierwszego projektu telefonu komórkowego. „Neo” w nazwie urządzenia znaczy „nowy”, a 1973 – jest rokiem, w którym dr Marty Cooper, wynalazca telefonu komórkowego, wykonał pierwsze połączenie.

Sprzęt dla platformy OpenMoko jest realizowany jako Open Hardware, czyli analogicznie do idei FLOSS.

Openmoko Linux

[edytuj | edytuj kod]

Dystrybucja Om, tworzona przez Openmoko i przeznaczona do smartfonów Neo, powstaje w oparciu o platformę OpenEmbedded systemu operacyjnego GNU/Linux. Obecnie przestała być rozwijana i większą popularność osiągają dystrybucje tworzone przez społeczność, np. SHR.

Jądro

[edytuj | edytuj kod]

Linux 2.6.24

Użytkowe

[edytuj | edytuj kod]

Neo1973 (GTA01)

[edytuj | edytuj kod]
Neo1973
Ilustracja
Producent

FIC

Typ

smartfon

System operacyjny

OpenMoko (Linux)

Procesor

ARM9 @ 400 MHz

Pamięć

128 MB RAM SDRAM
64 MB NAND Flash

Wyświetlacz

2.8" VGA (480×640) TFT Screen

Połączenie

GSM
Bluetooth 2.0 EDR
Ti GPRS (2.5G nie EDGE)
AGPS
Niezasilany USB 1.1
wyjście 2.5-mm jack (audio)

Kamera

brak

Karty flash

microSD

Wejścia/wyjścia

ekran dotykowy
2 przyciski na obudowie
Kodek Wolfson Microsystems WM8753

Bateria

bateria 1200-mAh (ładowana przez USB)

Wymiary

120.7 × 62 × 18.5 mm

Masa

185 g

Dostępność

Luty 2007

Strona internetowa

Model przeznaczony dla deweloperów.

  1. CPU: 266 MHz Samsung s3c2410 SoC
  2. RAM: 128 MB SDRAM
  3. Pamięć: 64 MB Flash
  4. GSM: Tri-band GSM 900/1800/1900
 Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

Neo FreeRunner (GTA02)

[edytuj | edytuj kod]

Telefon dla użytkowników końcowych:

  1. CPU 400/500 MHz Samsung 2442B Processor/SOC (400 minimum)
  2. Ram 128MB SDRAM
  3. Pamięć 256MB NAND Flash, dodatkowo wymienna karta microSD o wielkości od 64MB do 8GB
  4. GPU SMedia 3362 2D/3D Graphics Accelerator
  5. LCD Topploy VGA; 2.8” 480 x 640 pikseli, 16 bit głębia kolorów
  6. Sterowanie Dotykowy ekran oraz 2 przyciski funkcyjne + 2 Akcelerometry 3D
  7. GPS Zimny start: 40 sek typowo dla -130 dBm, 60 sek max. Antena wew. urządzenia
  8. GSM 850/1800/1900 albo 900/1800/1900 MHz (w zależności od rejonu świata)
  9. Bluetooth 2.0, CSR BC4
  10. Łącza USB mini z funkcją slave, host oraz ładowania telefonu, stereo minijack do zestawu słuchawkowego, złącze anteny zew.

Planowane urządzenia

[edytuj | edytuj kod]

Openmoko planowało wydanie 3D7K[3] (przemianowane GTA03), wyposażonego w szybszy SoC i aparat fotograficzny, jednak projektowanie zostało porzucone.

WikiReader

[edytuj | edytuj kod]
 Główny artykuł: WikiReader.

Przenośny czytnik Wikipedii korzystający z danych zapisanych na karcie pamięci, dzięki czemu nie wymaga połączenia z Internetem[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]