French
DeutschOpojowice – Wikipedia, wolna encyklopedia
| wieś | |
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) | 286[2] |
| Strefa numeracyjna | 43 |
| Kod pocztowy | 98-310[3] |
| Tablice rejestracyjne | EWI |
| SIMC | 0701659 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
Położenie na mapie powiatu wieluńskiego  | |
Położenie na mapie gminy Czarnożyły  | |
 51°15′29″N 18°34′19″E/51,258056 18,571944[1] | |
Opojowice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieluńskim, w gminie Czarnożyły[4][5][6].
Podział wsi
[edytuj | edytuj kod]| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 1041521 | Majorat | część wsi (zniesiona w 2023 r.[5]) |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Miejscowość historycznie należy do ziemi wieluńskiej i związana była z Wielkopolską. Ma metrykę średniowieczną i istnieje co najmniej od XIV wieku. Pierwsze dwa zachowane zapisy nazwy pochodzą z 1386 „Opoyewycze” i 1417 „Opyowycze”[7].
Została odnotowana w historycznych dokumentach podatkowych. Według Liber beneficiorum archidiecezji gnieźnieńskiej spisanego przez Jana Łaskiego wieś leżała w parafii Wydrzyn i z łanów szlacheckich tamtejszy pleban pobierał dziesięcinę, a trzej kmiecie oddawali mu snopek (łac. „cassula”) żyta oraz piętnaście garści (łac. „manipulos”) owsa. Według regestrów poborowych z lat 1511–1518 miejscowość należała do kilku właścicieli – Grzegorza Opojowskiego, który miał 1,2 łana gruntu, Andrzeja Jaworskiego 1,2 łana, Gabryela Opojowskiego oraz do trzech kolonistów. (Pawiński Wielkop. II, 291)[8].
Po rozbiorach Polski wieś znalazła się w zaborze rosyjskim. Miejscowość jako folwark i wieś leżącą nad strumieniem o nazwie Łęg w powiecie wieluńskim, gminie Wydrzyn, parafii Czarnożyły wymienia XIX-wieczny Słownik geograficzny Królestwa Polskiego. Notuje on trzy nazwy miejscowości – „Opojowice” oraz wynotowane z historycznych dokumentów „Opagyewicze” oraz „Opoiowicze”. Wieś leżała wówczas 4 wiorsty od Wielunia. W 1886 w miejscowości naliczono 12 budynków oraz 142 mieszkańców. Folwark natomiast liczył 10 budynków – 3 murowane i 7 drewnianych. Liczył również 425 morg gruntów ornych, 393 morg ogrodów, 21 morg łąk, 1 morgę pastwisk oraz 10 morg nieużytków. W uprawie roli stosowano płodozmian 15-polowy. Wieś liczyła 42 morgi, a mieszkało w niej 10 osadników[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 93344
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 861 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 20 grudnia 2022 r. w sprawie ustalenia, zmiany i zniesienia urzędowych nazw niektórych miejscowości oraz obiektów fizjograficznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 2783)
- ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
- ↑ Rosin 1963 ↓.
- ↑ a b Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich t. VII: Netrebka – Perepiat, hasło „Opojowice. nakł. Filipa Sulimierskiego i Władysława Walewskiego, 1886. s. 559. [dostęp 2022-05-17].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ryszard Rosin: Słownik historyczno-geograficzny ziemi wieluńskiej w średniowieczu, hasło: „Opojowice”. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1963, s. 127.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Opojowice w „Słowniku historyczno-geograficznym ziemi wieluńskiej w średniowieczu”
- Opojowice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 559.
| Wsie | |
|---|---|
| Osada | |
| Osady leśne | |
| Części wsi |
|
