Optativus – Wikipedia, wolna encyklopedia

Optativus (tryb życzący) – tryb czasownika występujący w niektórych językach. Wyraża życzenie, nadzieję lub możliwość[1]. Znany jest m.in. w klasycznej grece i sanskrycie, a z żywych języków w farerskim, tureckim, rumuńskim, łotewskim, litewskim, albańskim[2] i innych. Optativus rekonstruowany jest też dla języka praindoeuropejskiego.

Na język polski optativus tłumaczony jest zwykle przez użycie konstrukcji z wyrażeniami oby, gdyby (tylko) lub w niektórych kontekstach za pomocą trybu przypuszczającego lub rozkazującego[1], na przykład: gr. klas.: εἴθε ποτέ σοι ἀντιχαρισαίμην – „Obym ci się mógł kiedyś odwdzięczyć!”, tur.: geleyim – „obym mógł przyjść!”, „niech (więc) przyjdę”.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Polański 1999 ↓, s. 408.
  2. Polański 1999 ↓, s. 409.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]