Orizowo – Wikipedia, wolna encyklopedia

Orizowo
Оризово
Ilustracja
Pomnik bułgarskich partyzantów.
Państwo

 Bułgaria

Obwód

Stara Zagora

Gmina

Bratja Daskałowi

Kmet

Jordanka Stojanowa

Powierzchnia

20,37 km²

Populacja (2011)
• liczba ludności


1 452[1]

Nr kierunkowy

04132

Kod pocztowy

6253[2]

Tablice rejestracyjne

CT (Сз)

Położenie na mapie Bułgarii
Mapa konturowa Bułgarii, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Orizowo”
Ziemia42°12′22,68″N 25°09′57,60″E/42,206300 25,166000

Orizowo (bułg. Оризово[3]) – wieś w południowej Bułgarii, w obwodzie Stara Zagora, w gminie Bratja Daskałowi. Według danych Narodowego Instytutu Statystycznego, 31 grudnia 2011 roku wieś liczyła 1452 mieszkańców.

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Orizowo znajduje się na nizinie Górnotrackiej, 7 km od Maricy. Znajduje się tu zbiornik retencyjny Orizowo.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

We wsi odkryto starożytną wieś Traków Ranilum. Dawniej wieś nazywała się Czełtukczi[4].

Demografia

[edytuj | edytuj kod]
Liczba mieszkańców[1]

Infrastruktura

[edytuj | edytuj kod]

Infrastruktura społeczna

[edytuj | edytuj kod]

We wsi znajdują się: kmetstwo, szkoła podstawowa, szkoła rolnicza, przedszkole, ośrodek zdrowia, gabinet dentystyczny, poczta, dom kultury Pawła Matewa, restauracje. W miejscowości znajduje się stacja kolejowa wybudowana w 1928 roku.

Infrastruktura techniczna

[edytuj | edytuj kod]

Orizowo posiada kanalizację oraz internet.

Urodzeni w Orizowie

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Справка за населението на с. Оризово, общ. Братя Даскалови, обл. Стара Загора. Код по ЕКАТТЕ - 53850. nsi.bg. [dostęp 2013-10-26]. (bułg.).
  2. Baza kodów Pocztowych – Bułgaria. geopostcodes.com. [dostęp 2013-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-29)]. (bułg.).
  3. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej: Nazewnictwo geograficzne świata. Europa – część I. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2009, s. 57. [dostęp 2013-10-26]. (pol.).
  4. Николай Мичев, Петър Коледаров: Речник на селищата и селищните имена в България 1878-1987. Sofia: 1989.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]