Orvandil – Wikipedia, wolna encyklopedia
Orvandil – żeglarz-tułacz, zamieszkujący często odwiedzane przez Thora krańce Jotunheimu. Gdy pewnego razu zmarzł mu palec u stopy, Thor oderwał go i rzucił w niebo – odtąd jest znany jako konstelacja Oriona ("Palec Orvandila").
Anglowie i Sasowie nazywali go Earendel.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- J. i C. Matthews – Mitologia Wysp Brytyjskich, Dom Wydawniczy REBIS, Poznań 1997.
Encyklopedie internetowe (osoba):