Orzeszki piniowe – Wikipedia, wolna encyklopedia

Orzeszki piniowe (hiszp.: piñones, ang.: pignolia, .: pinoli, fr.: pignons[1]) – obrane z łusek, jadalne nasiona niektórych gatunków sosny o wysokiej wartości odżywczej. W przemyśle spożywczym również w postaci solonej lub prażonej.

W połowie lat 90. XX wieku wiadomo było o spożywaniu nasion 29 gatunków sosen, przynajmniej lokalnie[2]. Największe znaczenie w światowym handlu ma sosna pinia (P. pinea)[1], dwa gatunki również mają znaczenie na skalę światową: sosna Gerarda (P. gerardiana) i sosna koreańska (P. koraiensis)[2]. W 2017 największy udział w produkcji orzeszków piniowych miała Korea Południowa – 25%; kolejne miejsca zajmowały: Rosja (21%), Chiny (17%), Pakistan i Afganistan (po 13%)[3].

Orzeszki piniowe są pożywieniem także i dla dzikich zwierząt. Przez ludzi mogą być spożywane na surowo, uprażone lub jako dodatek do pieczywa, słodyczy, słodkich wypieków, sosów, mięsa, ryb i potraw warzywnych[3]. Zawartość białka wynosi około 34% (31,1% według innego źródła[1]) w orzeszkach sosny pinii i 14% w orzeszkach sosny Gerarda, tłuszczu – odpowiednio 48% i 51%. W przypadku istotnych dla północnoamerykańskiego rynku sosen, P. edulis i sosny jednoigielnej (P. monophylla), 85% tłuszczów stanowią nienasycone kwasy tłuszczowe: oleinowy, linolowy i linolenowy[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c 5. Edible nuts. W: G.E. Wickens: Non-wood forest products. Rzym: FAO, 1995, s. 52–53. ISBN 92-5-103748-5.
  2. a b c 8. Seeds, fruits and cones. W: Non-wood forest products from conifers. FAO, 1995. ISBN 92-5-104212-8.
  3. a b Pine Nuts. Agriculture Marketing Resource Center, październik 2018. [dostęp 2019-01-30].