Osiecze (Świnoujście) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Część miasta Świnoujścia | |
Opuszczone gospodarstwo przy ul. Zacisze 1 (2021) | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miasto | |
SIMC | 0979863 |
Strefa numeracyjna | 91 |
Kod pocztowy | 72-603 |
Tablice rejestracyjne | ZSW |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego | |
Położenie na mapie Świnoujścia | |
53°49′44″N 14°19′33″E/53,828889 14,325833 |
Osiecze[1] (potocznie Zacisze[2][3]) – część miasta Świnoujścia, w południowej części wyspy Karsibór, na wschód od Bożyc. Zostało włączone do Sołectwa Karsibór[4].
Leży na terenach rozległych, podmokłych łąk, które władze miasta przeznaczyły do adaptacji na cele agroturystyczne i rekreacyjne[5].
Od Osiecza wzięła nazwę Mielizna Osiecka.
Do 1945 r. stosowano niemiecką nazwę Woitzig[6][7]. W 1947 r. wprowadzono urzędowo polską nazwę Osiecze[8].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Mapa Wojskowego Instytutu Geograficznego, fragment
- ↑ Arkusz N-33-77-D (Nowe Warpno). W: Wojskowa Mapa Topograficzna. Sztab Generalny Wojska Polskiego, Wydanie 1987, stan 1982-84.
- ↑ Uchwała Nr XXXIV/293/2004 Rady Miasta Świnoujścia z dnia 29 grudnia 2004 r. ws. utworzenia jednostki pomocniczej Sołectwa Karsibór (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2005 r. Nr 18, poz. 309)
- ↑ Uchwała Nr XXVI/226/2007 Rady Miasta Świnoujścia z dnia 25 października 2007 r. (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2007 r. Nr 126, poz. 2549, s. 14977)
- ↑ Kreis Usedom-Wollin. W: 1:100 000 Sonderkarten. Berlin: Reichsamt für Landesaufnahme, 1928.
- ↑ Karte der Ostseebäder Ückeritz, Bansin, Heringsdorf, Ahlbeck, Swinemünde u. Misdroy, Lith. Anst. v. Leop. Kratz, Berlin, fragment
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 1 lipca 1947 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości. (M.P. z 1947 r. nr 111, poz. 719, s. 14)