Osteopenia – Wikipedia, wolna encyklopedia

Osteopenia – stan, w którym gęstość mineralna kości jest niższa niż normalnie,

Zwykle uznawana jest za początek osteoporozy, która jednak nie u każdej osoby z osteopenią się rozwinie. Stan ten rozpoznaje się, gdy T-Score wynosi od -1.0 do -2.5^[1].

Osteopenia charakteryzuje się zmniejszaniem masy tkanek kostnych przy zachowaniu zdolności do właściwej mineralizacji, czyli odkładania się w kościach fosforanów wapnia.