Ottokar Gauglitz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ottokar Gauglitz
pułkownik piechoty pułkownik piechoty
Data urodzenia

26 września 1873

Data i miejsce śmierci

1 lutego 1925
Lwów

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Zasługi Wojskowej z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Ottokar Gauglitz (ur. 26 września 1873, zm. 1 lutego 1925 we Lwowie) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 26 września 1873[1]. Jesienią 1892 rozpoczął zawodową służbę wojskową w cesarskiej i królewskiej Armii. Został wcielony do Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 89 w Jarosławiu[2]. W 1908 został przeniesiony do Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 95 we Lwowie[3], a w 1910 do Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 30 w tym samym garnizonie[4]. W szeregach tego oddziału wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach[5], a następnie walczył na frontach I wojny światowej[6][7][8].

W czasie służby w c. i k. Armii awansował na kolejne stopnie w korpusie oficerów piechoty: kadeta-zastępcy oficera (1 września 1892)[9], porucznika (1 listopada 1894)[10], nadporucznika (1 maja 1898)[11], kapitana (1 listopada 1908)[12], majora (1 listopada 1915)[13] i podpułkownika (1 lutego 1918)[14].

7 lipca 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austriacko-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podpułkownika ze starszeństwem od dnia 1 lutego 1918 i przydzielony do 40 Pułku Piechoty[15]. 22 maja 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu pułkownika piechoty, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej. Był wówczas dowódcą Batalionu Zapasowego 40 Pułku Piechoty[16]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego Białystok, a jego oddziałem macierzystym był nadal 40 pp[1]. Później został przeniesiony w stan spoczynku. 26 października 1923 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu pułkownika[17]. Na emeryturze mieszkał we Lwowie[18][19].

Zmarł 1 lutego 1925 we Lwowie[20]. Dwa dni później został pochowany na Cmentarzu Obrońców Lwowa[21].

Ottokar Gauglitz był żonaty z Władysławą Świszczowską, z którą miał córkę Władysławę Marię (1902–1973), inżyniera chemika. Córka pułkownika była pierwszą żoną Czesława Sudlitza (1900–1984), inżyniera chemika, oficera Armii Krajowej.

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

W czasie służby w c. i k. Armii otrzymał:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Spis oficerów 1921 ↓, s. 135.
  2. ↑ Schematismus 1893 ↓, s. 497.
  3. ↑ Schematismus 1909 ↓, s. 640.
  4. ↑ Schematismus 1911 ↓, s. 522.
  5. ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 438.
  6. ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 324.
  7. ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 423.
  8. ↑ a b Ranglisten 1918 ↓, s. 544.
  9. ↑ Schematismus 1893 ↓, s. 263.
  10. ↑ Schematismus 1895 ↓, s. 239.
  11. ↑ Schematismus 1899 ↓, s. 264.
  12. ↑ Schematismus 1909 ↓, s. 280.
  13. ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 60.
  14. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 105.
  15. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 78 z 19 lipca 1919 roku, poz. 2569, 2610.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 29 maja 1920 roku, s. 381.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 739.
  18. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1578.
  19. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1407.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 102 z 8 października 1925 roku, s. 553.
  21. ↑ Nekrologia. Ottokar Gauglitz. „Słowo Polskie”. 33, s. 2, 1925-02-03. Lwów. .

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1893. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1893. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1895. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1895. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1899. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1898. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1909. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1909. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1911. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1910. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wien: K. K. Hof und Staatsdruckerei, 1916. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wien: K. K. Hof und Staatsdruckerei, 1917. (niem.).
  • Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918.
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
  • Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ottokar_Gauglitz&oldid=71897656”