Pęcina – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pęciny zmniejszają wstrząsy podczas ruchu konia

Pęcina – część nogi konia, która razem ze znajdującym się nad nią stawem pęcinowym łączy kopyto końskie z dalszą częścią nogi. Kąt nachylenia pęciny do podłoża powinien być zgodny z kątem nachylenia ściany kopyta[1]. Pęcina umożliwia poruszanie się koniowi poprzez amortyzowanie ciężaru konia i wstrząsów podczas ruchu.

Niekiedy, przede wszystkim u koni zimnokrwistych, występują szczotki pęcinowe – bardziej lub mniej obfite włosy obrastające kopyta konia, wyrastające z okolic pęcin. U niektórych koni występują także plamy białej sierści w okolicy pęcin – są to tzw. odmiany (np. skarpetka)[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b zob. Tim Hawcroft: Koń. Rasy, Pielęgnacja, Wychowanie, Tresura.. Warszawa: Wyd. Ania, 1983. ISBN 83-902474-2-9.