Płyta oporowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Płyta oporowa – część moździerza, przenosząca ciężar broni oraz siłę odrzutu na grunt. Płyta oporowa wykonana jest jako płyta stalowa, wzmocniona żebrami, o kształcie prostokątnym, trójkątnym lub okrągła. Z lufą łączy się za pomocą odpowiedniego gniazda na płycie.

• Encyklopedia Techniki Wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1978, s. 492.