Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1960 – 100 m stylem dowolnym mężczyzn – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pływanie
100 m stylem dowolnym mężczyzn
	Letnie Igrzyska Olimpijskie 1960
1956	1964
Miejsce	Włochy; Rzym
Termin	26 sierpnia 1960 (eliminacje i półfinały) ; 27 sierpnia 1960 (finał)
Liczba ekip	34
Liczba sportowców	51
Obiekt rozgrywek	Kompleks pływacki w Foro Italico
Złoty medal	John Devitt ; Australia
Srebrny medal	Lance Larson ; Stany Zjednoczone
Brązowy medal	Manuel dos Santos ; Brazylia

Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1960
Styl dowolny
100 m	mężczyźni	kobiety
400 m	mężczyźni	kobiety
1500 m	mężczyźni
Styl grzbietowy
100 m	mężczyźni	kobiety
Styl klasyczny
200 m	mężczyźni	kobiety
Styl motylkowy
100 m		kobiety
200 m	mężczyźni
Sztafety – styl dowolny
4 × 100 m		kobiety
4 × 200 m	mężczyźni
Sztafety – styl zmienny
4 × 100 m	mężczyźni	kobiety
pokaż • dyskusja • edytuj

100 m stylem dowolnym mężczyzn – jedna z konkurencji pływackich rozgrywanych podczas XVII Igrzysk Olimpijskich w Rzymie. Eliminacje i półfinały odbyły się 26 sierpnia, a finał 27 sierpnia 1960 roku.

W finale po 50 metrach najszybszy był Brazylijczyk Manuel dos Santos, podczas gdy na drugim miejscu znajdowali się ex aequo Australijczyk John Devitt i Amerykanin Lance Larson. Santos osłabł nieco w drugiej części dystansu, co pozwoliło Devittowi dogonić reprezentanta Brazylii. Larson zrównał się z Australijczykiem na 20 metrów przed metą. Widzowie obserwujący wyścig byli przekonani, że Amerykanin wygrał wyścig, nieznacznie wyprzedzając Johna Devitta. Ostatecznie okazało się, że Larson i Devitt uzyskali ten sam czas (55,2) i pobili rekord olimpijski. Ówcześnie w przypadku remisu sześciu sędziów^[a] decydowało czy lub jaki medal przyznać zawodnikom. Sędziowie nie mogli podjąć jednak ostatecznej decyzji (w głosowaniu był remis). Podczas wyścigu przy każdym torze czas mierzyły trzy osoby i to zanotowane przez nich wyniki miały wyłonić zwycięzcę. Czasy Larsona zmierzone przez trzech sędziów były następujące: 55,0, 55,1, 55,1, kiedy u Devitta trzykrotnie podano wynik 55,2, co oznaczałoby, że to Amerykanin zostanie mistrzem olimpijskim. Zdecydowano jednak się wykorzystać zapasowy pomiar czasu, który wskazał, że Amerykanin uzyskał czas 55,10, a Australijczyk 55,16 (co powinno być zanotowane jako 55,2). Pomimo tego sędzia główny, Szwed Henry Runströmer ogłosił, że złoty medal zdobył John Devitt, a ponieważ w 1960 roku przepisy nie dawały sędziemu głównemu prawa głosu ani możliwości rozstrzygania remisu (w takich sytuacjach najważniejszy był pomiar czasu), spowodowało to apelację reprezentacji Stanów Zjednoczonych. Została ona jednak dwukrotnie odrzucona przez członków Komitetu Wykonawczego Światowej Federacji Pływackiej (FINA). W tych kontrowersyjnych okolicznościach na najwyższym stopniu podium stanął Australijczyk Devitt, srebro otrzymał Amerykanin Larson, a brąz przypadł Brazylijczykowi Manuelowi dos Santosowi, który uzyskał w finale czas 55,4.

Rekordy

Przed zawodami rekord świata i rekord olimpijski wyglądały następująco:

Rekord	Zawodnik	Czas	Miejsce	Data
Rekord świata	John Devitt	54,6	Brisbane	28 stycznia 1957	^[1]
Rekord olimpijski	Jon Henricks	55,4	Melbourne	30 listopada 1956	^[2]

W trakcie zawodów ustanowiono następujące rekordy:

Data	Etap konkurencji	Zawodnik	Czas	Rekord
27 sierpnia	finał	John Devitt Lance Larson	55,2	=

Wyniki

Eliminacje

Miejsce	Wyścig	Tor	Zawodnik	Państwo	Czas	Uwagi
1.	7	4	Lance Larson	Stany Zjednoczone	55,7	Q
2.	2	4	John Devitt	Australia	56,0	Q
3.	2	3	Alain Gottvallès	Francja	56,3	Q
4.	3	4	Manuel dos Santos	Brazylia	56,3	Q
5.	7	6	Aubrey Bürer	Południowa Afryka	56,3	Q
6.	3	8	Andrzej Salamon	Polska	56,5	Q
7.	4	4	Gyula Dobay	Węgry	56,5	Q
8.	6	4	Bruce Hunter	Stany Zjednoczone	56,6	Q
9.	6	6	Dick Pound	Kanada	56,7	Q
10.	1	4	Karri Käyhkö	Finlandia	56,8	Q
11.	5	4	Jon Henricks	Australia	56,9	Q
12.	5	5	Per-Ola Lindberg	Szwecja	57,1	Q
13.	1	5	Keigo Shimizu	Japonia	57,3	Q
14.	5	3	László Lantos	Węgry	57,4	Q
15.	7	5	Katsuki Ishihara	Japonia	57,5	Q
16.	3	6	Cam Grout	Kanada	57,6	Q
17.	3	3	Jorge Escalante	Meksyk	57,6	Q
18.	3	5	Ron Kroon	Holandia	57,7	Q
19.	2	5	Igor Łużkowskij	ZSRR	57,9	Q
20.	2	6	Uwe Jacobsen	Niemcy	57,9	Q
21.	7	8	Bernard Aluchna	Polska	57,9	Q
22.	7	3	Paul Voell	Niemcy	58,0	Q
23.	1	2	Ezio Della Savia	Włochy	58,2	Q
24.	4	3	Witalij Sorokin	ZSRR	58,2	Q
25.	1	3	Gert Kölli	Austria	58,3
26.	6	2	Rubén Roca	Kuba	58,3
27.	4	5	Bengt Nordwall	Szwecja	58,5
28.	6	5	Janez Kocmur	Jugosławia	58,7
29.	4	6	Jan Bouwman	Holandia	58,8
30.	6	3	Giorgio Perondini	Włochy	58,9
31.	2	7	Achmad Dimyati	Indonezja	59,1
32.	5	2	Stanley Clarke	Wielka Brytania	59,1
33.	7	2	William O'Donnell	Wielka Brytania	59,2
34.	3	2	Gérard Gropaiz	Francja	59,3
35.	4	7	Amiram Trauber	Izrael	59,7
36.	5	7	Fernando de Abreu	Brazylia	60,1 !1:00,1
37.	1	7	Herlander Ribeiro	Portugalia	60,2 !1:00,2
38.	2	2	Luis Nicolao	Argentyna	60,2 !1:00,2
39.	7	7	Gojko Arneri	Jugosławia	60,5 !1:00,5
40.	1	6	Leopoldo Rodés	Hiszpania	60,7 !1:00,7
41.	5	6	Gudmunður Gíslason	Islandia	60,8 !1:00,8
42.	7	1	Itzhak Luria	Izrael	60,9 !1:00,9
43.	4	2	Cheung Kin Man	Hongkong	61,1 !1:01,1
44.	6	7	Phan Hữu Dong	Wietnam Południowy	61,3 !1:01,3
45.	3	1	Peter Bärtschi	Szwajcaria	62,9 !1:02,9
46.	5	1	Freddie Elizalde	Filipiny	63,0 !1:03,0
47.	6	1	Ünsal Fikirci	Turcja	63,0 !1:03,0
48.	2	1	Fong Seow Jit	Federacja Malajska	63,4 !1:03,4
49.	1	1	René Wagner	Luksemburg	64,3 !1:04,3
50.	2	8	Alfred Grixti	Malta	67,8 !1:07,8
51.	5	8	Christopher Dowling	Malta	68,9 !1:08,9
52. !	3	7	Murray McMachlan	Południowa Afryka	99,9 !	DNS

Półfinały

Półfinał 1

Miejsce	Tor	Zawodnik	Państwo	Czas	Uwagi
1.	4	Lance Larson	Stany Zjednoczone	55,5	Q
2.	3	Bruce Hunter	Stany Zjednoczone	55,7	Q
3.	5	Aubrey Bürer	Południowa Afryka	56,5	Q
4.	2	Keigo Shimizu	Japonia	57,1
5.	1	Igor Łużkowskij	ZSRR	57,5
6.	7	Cam Grout	Kanada	58,0
7.	8	Paul Voell	Niemcy	58,4
8.	6	Alain Gottvallès	Francja	58,5

Półfinał 2

Miejsce	Tor	Zawodnik	Państwo	Czas	Uwagi
1.	4	John Devitt	Australia	55,8	Q
2.	3	Dick Pound	Kanada	56,5	Q
3.	5	Andrzej Salamon	Polska	56,9
4.	6	Jon Henricks	Australia	57,2
5.	1	Uwe Jacobsen	Niemcy	57,4
6.	2	László Lantos	Węgry	58,0
7.	8	Witalij Sorokin	ZSRR	58,7
8.	7	Jorge Escalante	Meksyk	59,0

Półfinał 3

Miejsce	Tor	Zawodnik	Państwo	Czas	Uwagi
1.	4	Manuel dos Santos	Brazylia	56,3	Q
2.	5	Gyula Dobay	Węgry	56,3	Q
3.	6	Per-Ola Lindberg	Szwecja	56,4	Q
4.	3	Karri Käyhkö	Finlandia	56,6
5.	2	Katsuki Ishihara	Japonia	57,8
6.	1	Bernard Aluchna	Polska	57,8
7.	7	Ron Kroon	Holandia	57,9
8.	8	Ezio Della Savia	Włochy	58,4

Finał

Miejsce	Tor	Zawodnik	Państwo	Czas	Uwagi
1. !	3	John Devitt	Australia	55,2
2. !	4	Lance Larson	Stany Zjednoczone	55,2	=
3. !	6	Manuel dos Santos	Brazylia	55,4
4.	5	Bruce Hunter	Stany Zjednoczone	55,6
5.	2	Gyula Dobay	Węgry	56,3
6.	1	Dick Pound	Kanada	56,3
7.	8	Aubrey Bürer	Południowa Afryka	56,3
8.	7	Per-Ola Lindberg	Szwecja	57,1

Uwagi

↑ Trzech sędziów decydowało o przyznaniu pierwszego miejsca, tyle samo było odpowiedzialnych za przyznanie drugiego miejsca.

Przypisy

↑ Historia rekordu świata na dystansie 100 m stylem dowolnym mężczyzn. MKOl, 2002-01-18. [dostęp 2017-03-09]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
↑ Melbourne 1956 – 100 m stylem dowolnym mężczyzn (finał) – wyniki. [dostęp 2017-03-09]. (ang.).

Bibliografia

Rzym 1960 – 100 m stylem dowolnym mężczyzn – wyniki. [dostęp 2017-03-09]. (ang.).
Rzym 1960 – 100 m stylem dowolnym mężczyzn – opis konkurencji. Sports Reference. [dostęp 2017-03-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-11)]. (ang.).
Rzym 1960 – harmonogram konkurencji pływackich. [dostęp 2017-03-09]. (ang.).

[1] Trzech sędziów decydowało o przyznaniu pierwszego miejsca, tyle samo było odpowiedzialnych za przyznanie drugiego miejsca.

[2] Historia rekordu świata na dystansie 100 m stylem dowolnym mężczyzn. MKOl, 2002-01-18. [dostęp 2017-03-09]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).

[3] Melbourne 1956 – 100 m stylem dowolnym mężczyzn (finał) – wyniki. [dostęp 2017-03-09]. (ang.).

[a]

[1]

[2]