Półkotapczan – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2015-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Półkotapczan – mebel rozpowszechniony w Polsce głównie w latach 70 i 80 XX wieku. Przypominał budową modele meblościanek. Nie był podzielony na segmenty, jak meblościanka i był zazwyczaj od niej niższy. W dolnej części półkotapczanu znajdował tapczan, który chował się w specjalnej skrzyni. Na niej znajdowały się (w zależności od modelu) szafki, półki lub gabloty. W niektórych wersjach półkotapczan był wyposażony w półkę, rozkładaną po złożeniu tapczana, spełniającą rolę biurka, np. do pisania. Ze względu na swoją wielofunkcyjność znalazł zastosowanie w małych mieszkaniach.