Płyta indyjska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Płyta indyjska (ang. Indian Plate) – płyta tektoniczna, obejmująca swoim zasięgiem Półwysep Indyjski, Morze Arabskie i Zatokę Bengalską oraz niewielki fragment Oceanu Indyjskiego. Razem z płytą australijską tworzą płytę indoaustralijską.

Od północy płyta indyjska graniczy z płytą euroazjatycką. Płyta arabska i płyta afrykańska tworzą jej zachodnią i południowo-zachodnią granicę. Wschodnią i południowo-wschodnią granicę stanowi płyta australijska.

Rezultatem napierania na siebie płyt indyjskiej i azjatyckiej są najwyższe góry świata Himalaje.

• A. N. Strahler, 1998: Plate Tectonics. Geo Books Publishing. Cambridge, Massachusetts. ISBN 0-9668594-4-8