PDP-10 – Wikipedia, wolna encyklopedia

PDP-10 – rodzina komputerów klasy mainframe^[1] produkowanych przez DEC. Nazwa oznacza "Programmed Data Processor model 10". Była to pierwsza maszyna, na której dzielenie czasu stało się powszechną praktyką. Maszyna ta odegrała istotną rolę w historii społeczności hakerskiej między innymi ze względu na użycie jej w projektach laboratorium sztucznej inteligencji MIT i Uniwersytetu Stanforda, jak również Computer Center Corporation i Carnegie Mellon University.

Co do architektury, PDP-10 był bezpośrednim rozwinięciem wcześniejszego komputera PDP-6: dalej stosował 36-bitowe słowa, miał jednak rozbudowany (w porównaniu z pierwowzorem) zestaw instrukcji. Niektóre aspekty jego modelu programowego są unikatowe, w szczególności instrukcje bajtowe operujące na polach bitowych długości od jednego bitu do 36 włącznie (w oparciu o najbardziej ogólną definicję bajtu, mówiącą, że bajt to każdy ciąg ustalonej liczby bitów).