PGNiG Technologie – Wikipedia, wolna encyklopedia

PGNIG Technologie SA

Państwo	Polska
Siedziba	Krosno
Adres	ul Naftowa 8, 38-400 Krosno
Data założenia	1920
Forma prawna	spółka akcyjna
Prezes	Krzysztof Janas
Udziałowcy	właścicielem wszystkich akcji jest Orlen
Nr KRS	0000422566
Dane finansowe
Kapitał zakładowy	272 727 240
Położenie na mapie Krosna PGNIG Technologie SA
Położenie na mapie Polski PGNIG Technologie SA
Położenie na mapie województwa podkarpackiego PGNIG Technologie SA
49°41′46,8″N 21°44′55,4″E/49,696333 21,748722
Strona internetowa

PGNiG Technologie – polskie przedsiębiorstwo specjalizujące się w usługach budowlano-montażowych z zakresu między innymi budowy gazociągów przesyłowych i dystrybucyjnych, zagospodarowania złóż i budowy kopalni ropy naftowej i gazu ziemnego, budowy i rozbudowy podziemnych magazynów gazu ziemnego. Spółka zajmuje się również między innymi produkcją urządzeń i aparatów do wyposażenia złóż węglowodorów, części do platform wiertniczych oraz produkcją i remontami wyrobów dla górnictwa węglowego.

PGNIG Technologie S.A. wchodzi w skład Grupy Kapitałowej PKN ORLEN.

Według stanu na dzień 31 marca 2023 roku w skład Grupy Kapitałowej PKN ORLEN o. PGNiG wchodziło 41 podmiotów zależnych, w tym:

• 22 podmioty zależne I stopnia (21 spółek oraz 1 towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych),
• 17 podmiotów zależnych II stopnia (16 spółek oraz 1 Towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych na życie),
• 2 spółki zależne III stopnia^[1].

Kapitał zakładowy Spółki wynosi 272 727 240 zł i składa się z 166 914 000 akcji serii A, 15 213 240 akcji serii B i 90 600 000 akcji serii C o wartości nominalnej 1 zł każda.

Właścicielem wszystkich akcji jest ORLEN Spółka Akcyjna.

Podejmowanie uchwał przez Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy określają przepisy kodeksu spółek handlowych oraz Statut Spółki.

Podmiotem prowadzącym rejestr akcjonariuszy jest IPOPEMA Securites Spółka Akcyjna z siedzibą w Warszawie^[2][3].

PGNIG Technologie powstało z połączenia 4 spółek z Grupy Kapitałowej PGNiG działających do tej pory odrębnie. Potencjał i zasoby BN Naftomontaż sp. z o.o., ZUN Naftomet sp. z o.o., ZRUG sp. z o.o. w Pogórskiej Woli i BUG Gazobudowa sp. z o.o. weszły w skład skonsolidowanej struktury PGNiG Technologie sp. z o.o.^[4]

Decyzją Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy, XII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego w Warszawie z dnia 22 grudnia 2011 r. wpisano do Krajowego Rejestru Sądowego połączony podmiot działający na rynku wysokospecjalizowanych usług projektowo-budowlano-montażowych dla sektora gazowego i górnictwa naftowego. PGNiG Technologie sp. z o.o. to przedsiębiorstwo dysponujące oddziałami, stworzonymi na bazie dotychczasowych spółek zależnych. Łączy unikalne umiejętności, wieloletnią historię oraz bogate doświadczenie czterech połączonych podmiotów.

Wchodzące do PGNiG Technologie spółki zrealizowały wiele inwestycji związanych z zagospodarowaniem złóż gazu ziemnego i ropy naftowej, budową podziemnych magazynów gazu oraz rurociągów przesyłowych^[5].

Macierzysty zakład powstał w 1920 r. z inicjatywy Towarzystwa dla Przedsiębiorstw Górniczych TEPEGE w Krakowie i w pierwszych latach działalności funkcjonował pod nazwą Fabryka Maszyn i Urządzeń Wiertniczych w Krośnie.

Budowę rozpoczęto w 1917 r. przy ulicy Olejarskiej, obecnie Łukasiewicza. Powstała wówczas hala obrabiarek, elektrownia, kuźnia, bocznica kolejowa, ślusarnia, kotłownia i kotlarnia, stolarnia, magazyn i kancelaria. W 1920 roku wybudowano budynki mieszkalne dla pracowników, garaże i portiernię.

Początkowo produkowano proste narzędzia wiertnicze: świdry udarowe, obciążniki, nożyce, osprzęt do rur, żerdzie i pompy wgłębne. Naprawiano maszyny kopalniane, pompy, silniki diesla i elektryczne oraz różne urządzenia rafineryjne.

W czasie II wojny światowej zakład przejęło niemieckie przedsiębiorstwo Beskiden Erdöl Gewinnugs GmbH z siedzibą w Krośnie.

Kilka dni po wyzwoleniu grupa byłych pracowników zakładu przystąpiła do jego porządkowania i napraw. Uruchomiono ponownie produkcję, głównie narzędzi wiertniczych. Zakład stanowił wtedy całość z Krośnieńskim Kopalnictwem Naftowym.

W roku 1950 wyodrębniono warsztaty – elektryczny, samochodowy i mechaniczny, tworząc odrębną firmę Krośnieńskie Warsztaty Remontowe (KaWueR-y). Produkowano wówczas części do agregatów i pomp wgłębnych oraz remontowano udarowe i obrotowe narzędzia wiertnicze, silniki wysokoprężne i urządzenia elektryczne.

W 1953 roku na terenie byłej rafinerii przy ulicy Naftowej rozpoczęto budowę nowych obiektów. Po siedmiu latach oddano do użytku nową halę obróbki mechanicznej, odlewnię, kuźnię, kotłownię, stację transformatorową i bocznicę kolejową. Urządzono też wydział obróbki cieplnej w zmodernizowanym budynku rafineryjnym.

W 1969 roku oddano do użytku kolejną, nową halę produkcyjną, halę głównego mechanika, magazyny, acetylenownię i budynek administracyjny. Produkcja w tych obiektach biegła pełną parą przez trzy zmiany. Zapotrzebowanie na produkcję i usługi Zakładu było bardzo duże.

W 1978 roku rozpoczęto budowę największej hali konstrukcji stalowych.

Na przestrzeni tego okresu wskutek różnych reorganizacji Zakład zmieniał nazwy i miejsce w strukturze polskiego przemysłu naftowego. W drugiej połowie lat 70. XX wieku przedsiębiorstwo posiadało status kombinatu. Podlegały mu specjalistyczne zakłady w Rawiczu i Brzesku. Zatrudnionych w nim było wówczas blisko 3 tysiące pracowników.

W latach 80. XX wieku wyłączano kolejno ze struktury przedsiębiorstwa zakłady z innych miejscowości. Oddano też na rzecz Krośnieńskiego Kopalnictwa Naftowego obiekty i teren przy ulicy Łukasiewicza, pierwszą, historyczną siedzibę Zakładu.

W 1982 roku przedsiębiorstwo zostało przemianowane na Zakład Urządzeń Naftowych „NAFTOMET” Krosno i weszło w skład wielozakładowego, ogólnopolskiego przedsiębiorstwa użyteczności publicznej Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo w Warszawie.

W 1998 roku ZUN Naftomet został wyłączony ze struktury PGNiG i stał się samodzielną spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. Wszystkie udziały pozostały jednak w rękach PGNiG.

23.12.2011 Zakład zmienił status prawny i stał się Oddziałem PGNiG Technologie S.A.^[6] W 2012 roku PGNiG Technologie realizowała prace związane między innymi z robotami budowlano-montażowymi z zakresu budowy gazociągów przesyłowych, przebudowy podziemnego magazynu gazu oraz zagospodarowania złóż węglowodorów. Ponadto spółka zajmowała się między innymi produkcją urządzeń wiertniczych i remontami urządzeń dla górnictwa węglowego.

W 2012 roku PGNiG Technologie osiągnęła przychody ze sprzedaży w wysokości 367 mln zł, z czego 58% stanowiły przychody uzyskane ze sprzedaży do spółek powiązanych z Grupy PGNiG. Głównym odbiorcą usług świadczonych przez spółkę było PGNiG (47% przychodów ze sprzedaży). Do najważniejszych zadań realizowanych dla PGNiG należały usługi budowlano-montażowe z zakresu budowy gazociągów wysokiego ciśnienia, przebudowy magazynu gazu ziemnego oraz zagospodarowania złóż gazu ziemnego i ropy naftowej.

Dla spółek powiązanych spółka produkowała również urządzenia wiertnicze, w tym między innymi ciśnieniowe urządzenia do powierzchniowego zagospodarowania odwiertów, głowice, więźby i części zamienne do urządzeń eksploatacyjnych.

Natomiast na rzecz odbiorców zewnętrznych spółka realizowała kontrakty związane z budową gazociągów wysokiego i średniego ciśnienia, sieci kanalizacyjnej, produkcją urządzeń i części zamiennych do platform i statków wiertniczych oraz remontami urządzeń dla górnictwa węglowego^[7].

PGNiG Technologie S.A. zrealizowało budowę instalacji zapewniającej ciągłość dostaw gazu ziemnego gazociągiem jamalskim na terytorium Polski. Zrealizowana Instalacja Osuszania Gazu to pierwsza i największa tego typu inwestycja na polskim odcinku gazociągu jamalskiego. Powstała w odpowiedzi na wielokrotne przekroczenia dopuszczalnych norm punktu rosy w dostawach gazu z importu, które występowały w latach 2004–2017. 17 kwietnia 2020 r. spółka oficjalnie przekazała instalację w ręce inwestora, którym jest PGNiG S.A. Inwestycja zlokalizowana w pobliżu jednego z dwóch tzw. punktów wzajemnego połączenia gazociągu jamalskiego z krajowym systemem przesyłowym gazu w woj. kujawsko-pomorskim, działa w oparciu o metodę absorpcyjną osuszania glikolem trójetylenowym (TEG) stosowaną na całym świecie. Zadaniem instalacji jest pozbycie się nadmiaru ilości wody z paliwa gazowego transportowanego gazociągiem, w sytuacjach gdy nie spełnia on parametrów jakościowych wymaganych w krajowym systemie przesyłowym. Po etapie prac projektowych, realizowanym z pomocą PGNiG Gazoprojekt SA, prace budowlane do momentu uruchomienia instalacji w grudniu 2019 r. trwały niewiele ponad 6 miesięcy. W kolejnym etapie prowadzono ruch próbny oraz testy funkcjonalne instalacji oraz dalsze prace budowlane w zakresie infrastruktury towarzyszącej. Stacja osuszania gazu składa się z instalacji technologicznych głównych tj. instalacja osuszania gazu oraz instalacji regeneracji glikolu, a także pomocniczych – zespół zaporowo-upustowy przyłączeniowy, stacja redukcyjno-pomiarowa potrzeb własnych, instalacja zbiornika ociekowego i kolumna wydmuchowa. Instalacja ma wydajność pozwalającą osuszyć na bieżąco cały wolumen gazu, który płynie z gazociągu jamalskiego do krajowego systemu przesyłowego połączeniem we Włocławku. Wybudowana przez PGNiG Technologie SA instalacje jest pierwszą tego typu instalacją zlokalizowaną na gazociągu jamalskim w Polsce. Podobna instalacja, na tym gazociągu, zlokalizowana jest dopiero po stronie niemieckiej gazociągu. Budowę instalacji realizowano na podstawie ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o inwestycjach w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w Świnoujściu^[11].

Zakończenie Gazociągu DN 700 Hermanowice – Strachocina. Spółka PGNiG Technologie S.A. będąca generalnym wykonawcą inwestycji realizowanej dla OGP Gaz-System S.A. pn. „Budowa gazociągu DN 700 relacji Hermanowice – Strachocina wraz z infrastrukturą niezbędną do jego obsługi” w dn. 30.04.2020 r. podpisała protokół odbioru końcowego tegoż zadania, tym samym przyczyniając się do ukończenia pierwszego odcinka strategicznego dla Podkarpacia gazociągu, wchodzącego w skład korytarza Północ – Południe. Nowo wybudowana instalacja gazowa uzyskała wymagane pozwolenia na użytkowanie wydane przez WINB w Rzeszowie oraz została włączona do istniejącej infrastruktury gazociągów o średnicach od DN 500 do DN 700. Gazociąg zlokalizowany w województwie podkarpackim, przebiega przez siedem gmin, w tym: Przemyśl, Fredropol, Ustrzyki Dolne, Bircza, Tyrawa Wołoska, Dydnia i Sanok. Lokalizacja inwestycji, w trudnym terenie pasma górskiego Bieszczadów, gdzie różnica wzniesień na niewielkich odcinkach przekraczała 100 metrów, oraz jej zakres, który obejmował: budowę gazociągu wysokiego ciśnienia DN 700 o długości 72 km, budowę linii światłowodowej biegnącej wzdłuż gazociągu DN 700, rozbudowę węzła rozdzielczo-pomiarowego w Hermanowicach, budowę pięciu zespołów zaporowo-upustowych, budowę Stacji Ochrony Katodowej na terenie ZZU Kuźmina, wymagały od PGNiG Technologie S.A. wykonania m.in. 36 przekroczeń bezwykopowych pod przeszkodami terenowymi, kilkudziesięciu innych przekroczeń z różnego rodzaju obiektami oraz zabezpieczenia mikropalami dwóch osuwisk. Budowa gazociągu, obwarowana bardzo restrykcyjną decyzją środowiskową, realizowana była równolegle w czterech miejscach przez niezależne grupy, przy zaangażowaniu podwykonawców i poddostawców. Na trasie budowy funkcjonowały cztery zaplecza techniczne oraz trzy place składowe na rury stalowe pochodzące z dostaw inwestorskich, przygotowane wg standardów i wymogów określonych przez OGP Gaz-System S.A. Specjalistyczne prace spawalnicze, prowadzone na bazie zatwierdzonych technologii spawania, obejmowały spawanie liniowe oraz spawanie montażowe. Spółka PGNiG Technologie S.A. prowadziła wszystkie prace w porozumieniu z lokalnymi władzami samorządowymi oraz przy uwzględnieniu potrzeb społeczności lokalnych. Bezpośredni udział w realizacji inwestycji, mającej na celu rozbudowę krajowego systemu przesyłowego, stanowi dla spółki dowód uznania dla jej potencjału kadrowego i technicznego^[12].

• Oficjalna strona PGNiG Technologie