Pałówko – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pałówko

wieś
Pałówko – wieś i najbliższe okolice
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Powiat	sławieński
Gmina	Postomino
Wysokość	50 m n.p.m.
Liczba ludności (2022)	259[2]
Strefa numeracyjna	59
Kod pocztowy	76-113[3]
Tablice rejestracyjne	ZSL
SIMC	0749181
Położenie na mapie gminy Postomino Pałówko
Położenie na mapie Polski Pałówko
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Pałówko
Położenie na mapie powiatu sławieńskiego Pałówko
54°26′06″N 16°49′10″E/54,435000 16,819444[1]
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Pałówko (wymowa^ⓘ niem. Neu Paalow) – wieś ulicówka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie sławieńskim, w gminie Postomino. Znajduje się tu również placówka Ochotniczej Straży Pożarnej Miejscowość położona jest średnio na wysokości 50 m n.p.m. na wysoczyźnie morenowej płaskiej. Najwyższe wzniesienie to 53,5 m n.p.m.

W latach 1954–1957 wieś był siedzibą gromady Pałówko, po jej zniesieniu w gromadzie Wrześnica. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.

Wieś jest osadą, która około 1830 roku powstała zgodnie z planem we wschodniej części obszaru dóbr należących do Pałowa, dlatego nazwa Nowe Pałowo (Neu Paalow). Pani von Below sprzedała całe Pałowo państwu pruskiemu. W pierwszych dniach marca 1945 roku (08.03.1945rok) wojska radzieckie zajęły wieś. W 1908 roku powstała we wsi jednoklasowa szkoła. Znajduje się ona w centrum wsi, koło sadzawki. Ostatnim niemieckim nauczycielem był Karl Topper (uczył od 1932 roku) Oprócz gospodarzy, we wsi był młynarz, karczmarz, dwóch stolarzy, kowal, krawiec, dekarz, szewc, stelmach, zakład, naprawy rowerów i cieśla. Mieszkańcy byli wyznania ewangelickiego, chodzili do kościoła w Pałowie. Pieszcz, rodowa siedziba von Belowów, był parafią z kościołem filialnym w Pałowie, obejmującym miejscowości Pieszcz, Tyń, Pałowo, Pałówko oraz osady Ilnica. Parafia należała do synodu w Sławnie. Po wojnie również znajdowała się tu szkoła podstawowa. Działalność zakończyła jednak pod koniec lat 80. ubiegłego wieku. Dziś budynek zamieszkują nauczyciele. W latach powojennych była to wieś pegeerowska. Podstawą gospodarki było mleczarstwo i tuczenie świń. Mleko odprowadzane było do mleczarni w Sycewicach.

^{[potrzebny przypis]}

Wody powierzchniowe południowej części gminy, a więc i Pałówka odprowadzane są w kierunku zachodnim poprzez Wieprzę i jej dopływy Moszczenicę, Pijawicę i Stobnicę.

Na terenie gminy znajduje się wiele niewielkich, okrągłych, bądź owalnych jeziorek zajmujących dna niewielkich zagłębień bezodpływowych, a także zbiorniki częściowo przekształcone antropogenicznie, jak jeziora – stawy w zagłębieniach po eksploatacji kruszywa, iłów zastoiskowych lub torfu. W okolicy Pałówka znajdują się aż 4 takie skupiska zbiorników wodnych.

Okolice Pałówka to miejsce bytowania i przelotu wielu ptaków wędrownych. W okolicy wsi żyją bociany, żurawie i kormorany. Na terenie samej wsi znajduje się jedno bocianie gniazdo (2009)

• Zajazd Wilhelma Sperra przerobiony z domu dwurodzinnego. Później szkoła podstawowa. Od lat 80. XX wieku dom mieszkalny. Budynek zbudowany 1909 roku, murowany, cegła jasna licowa ozdobne opaski okienne z ciemnej cegły. Nakryty jest dachem siodłowym. Dachówka wyprodukowana w Słupsku. Napis na dachówce od wewnątrz – „Stolp”^[4]

• Domy szachulcowe. Dawniej we wsi znajdowało się wiele domów wybudowanych w stylu szachulcowym. Obecnie zachowało w dobrym stanie tylko kilka. Są to nr 52,

Panorama Pałówka

Zobacz multimedia związane z tematem: Pałówko

• Pałowo
• Sycewice
• Nosalin
• Pieszcz