Pałac w Rokosowie – Wikipedia, wolna encyklopedia
nr rej. 238 z 11.09.1968[1] | |
Fasada | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miejscowość | |
Architekt | |
Ukończenie budowy | XIX w. |
Ważniejsze przebudowy | 1900 |
Pierwszy właściciel | Józef Mycielski |
Kolejni właściciele | Adam Konstanty Czartoryski |
Obecny właściciel | Urząd Marszałkowski |
Położenie na mapie gminy Poniec | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego | |
Położenie na mapie powiatu gostyńskiego | |
51°46′59″N 16°53′53″E/51,783056 16,898056 |
Pałac w Rokosowie – dawna rezydencja rodziny Mycielskich zlokalizowana w Rokosowie w gminie Poniec.
Obiekt w stylu neogotyku romantycznego, zbudowany dla Józefa Mycielskiego, zaprojektowany przez Friedricha Augusta Stülera w latach 1849-1854. Pałac został przebudowany około 1900 i odrestaurowany w latach 1984-1986. Charakterystyczne dla obiektu są narożnikowe, masywne wieże, krenelaż i częściowo sucha fosa wokół. Na szczycie środkowego ryzalitu umieszczony jest herb rodzinny – Dołęga. Z tyłu pałacu znajduje się ogród zimowy, obecnie restauracja. Całość otacza park o powierzchni 3,2 ha.
Według Marcina Libickiego rezydencja była ziszczeniem marzeń romantycznych połowy XIX wieku, zaczerpniętych z utworów Waltera Scotta, George'a Byrona, czy rodzimej twórczości Mickiewicza. Pałac połączył trendy neogotyku angielskiego i tradycję XV-wiecznej rezydencji florenckiej. W Rokosowie, po raz pierwszy w Wielkopolsce zastosowano piętrową kaplicę, przykrytą sklepieniem krzyżowym.
Po Mycielskim właścicielem pałacu został książę Adam Konstanty Czartoryski, a potem jego syn Zygmunt Czartoryski i wnuk Jan Roman Czartoryski (od 1930). Obecnie pełni rolę Ośrodka Integracji Europejskiej i należy do Urzędu Marszałkowskiego Województwa Wielkopolskiego[2].
- Fragment wnętrza
- Widok pałacu przed 1912
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo wielkopolska [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 23 lipca 2024 .
- ↑ Pałac Rokosowo. [dostęp 2011-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-28)].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Marcin Libicki, Piotr Libicki, Dwory i pałace wiejskie w Wielkopolsce, wyd. Rebis, Poznań, 2010, ss. 316-317, ISBN 978-83-7301-243-1
- praca zbiorowa, Słownik krajoznawczy Wielkopolski, PWN, 1992, s.232, ISBN 83-01-10630-1