Pałacyk Balińskich-Hemplów w Radomiu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pałacyk Balińskich-Hemplów w Radomiu
	nr rej. 361/A/87 z 01.07.1987
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Miejscowość	Radom
Adres	ul. Żeromskiego 46
Styl architektoniczny	klasycyzm
Architekt	Stefan Baliński
Kondygnacje	2
Rozpoczęcie budowy	1833
Ukończenie budowy	1837
	Położenie na mapie Polski Pałacyk Balińskich-Hemplów w Radomiu
	Położenie na mapie województwa mazowieckiego Pałacyk Balińskich-Hemplów w Radomiu
	Położenie na mapie Radomia Pałacyk Balińskich-Hemplów w Radomiu
	51°24′01,80″N 21°09′21,74″E/51,400500 21,156040
	Multimedia w Wikimedia Commons

Pałacyk Balińskich-Hemplów w Radomiu – zabytkowy budynek znajdujący się w Radomiu, przy ulicy Żeromskiego 46. Obiekt jest częścią szlaku turystycznego Zabytki Radomia^[1].

Historia

Pałacyk Balińskich-Hemplów to zespół klasycystycznych budynków o charakterze rezydencjonalnym wzniesionych w latach 1833–1837 według projektu Stefana Balińskiego, asesora budownictwa Komisji Województwa Sandomierskiego i przeznaczonych na jego siedzibę własną. Stefan Baliński wraz z rodziną mieszkał w budynku do 1840 roku, kiedy to objął urząd budowniczego guberni warszawskiej. Pod koniec XIX wieku budynek nabył Józef Hempel, którego spadkobiercy posiadali go do 1938 roku. W okresie międzywojennym w korpusie głównym i oficynach mieściły się mieszkania, firmy i różnego rodzaju instytucje publiczne, m.in. Biblioteka Sejmikowa Powiatowego Związku Samorządowego im. Stanisława Hempla oraz Szkoła Muzyczna im. Fryderyka Chopina. W okresie PRL budynki zajmowały pracownie poligraficzne. Obecnie założenie pełni funkcje mieszkalno-handlowe. Zespół ten jest jedną z pierwszych w Radomiu klasycystycznych rezydencji mieszczańskich o charakterze reprezentacyjnym^[2]^[3].

Architektura

Założenie pałacowe obejmuje piętrowy korpus główny wraz z dwoma piętrowymi oficynami ujmującymi dziedziniec frontowy. Fasadę frontową korpusu głównego zdobi ryzalit zwieńczony trójkątnym tympanonem, na wysokości pierwszego piętra rozczłonkowany jońskimi pilastrami. Narożniki ryzalitu i korpusu posiadają boniowanie. Fasada ogrodowa również ozdobiona jest ryzalitem z tympanonem. Korpus główny jest budynkiem dwutraktowym, z dwubiegową klatką schodową. Piętrowe oficyny posiadają dekorację w postaci boniowanego przyziemia. Do dzisiaj nie zachowało się odgrodzenie od strony ulicy Żeromskiego^[4].

Zobacz też

Pałac Kierzkowskich w Radomiu

Przypisy

↑ Szlak Turystyczny Zabytki Radomia. Centrum Informacji Turystycznej w Radomiu.
↑ C. Tomczyk, Ulica Lubelska (dziś Żeromskiego) i jej mieszkańcy w latach 1815–1862, [w:] „Biuletyn Kwartalny Radomskiego Towarzystwa Naukowego”, 1996, t. 31, z. 1–4, s. 145.
↑ Red. J. Sekulski, Encyklopedia Radomia, Radom 2009, s. 20, 47
↑ red. J. Łoziński, T. Wolff, Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, t. III, z. 10, Warszawa 1961, s. 36

[1] Szlak Turystyczny Zabytki Radomia. Centrum Informacji Turystycznej w Radomiu.

[2] C. Tomczyk, Ulica Lubelska (dziś Żeromskiego) i jej mieszkańcy w latach 1815–1862, [w:] „Biuletyn Kwartalny Radomskiego Towarzystwa Naukowego”, 1996, t. 31, z. 1–4, s. 145.

[3] Red. J. Sekulski, Encyklopedia Radomia, Radom 2009, s. 20, 47

[4] red. J. Łoziński, T. Wolff, Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, t. III, z. 10, Warszawa 1961, s. 36

[1]

[2]

[3]

[4]

Strona nieparzysta	Dom Kojanowskiego (nr 5) Towarzystwo Kredytowe Ziemskie (nr 35) Dom Podworskich (nr 37) Izba Skarbowa (nr 41) Bank Państwa (nr 43/45) Pałac Sandomierski (nr 53) Biurowiec ZEOW (nr 75)
Strona parzysta	Klasztor i kościół Bernardynów (nr 6/8) I Liceum Ogólnokształcące (nr 10) Pałac Kierzkowskich (nr 36) Kamienica Staniszewskich (nr 38) Dom Handlowy „Sezam” (nr 42) Kamienica (nr 44) Pałacyk Balińskich-Hemplów (nr 46) Rogatka Lubelska (nr 56)