Panel sterowniczy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Panel sterowniczy, panel operatorski, panel HMI (HMI ang. Human Machine Interface) – to urządzenie elektryczne umożliwiające kontrolę innych urządzeń elektrycznych, realizujących pewne procesy, np. technologiczne lub produkcyjne.

Ma formę płaskiej powierzchni z przyciskami, przełącznikami, pokrętłami lub licznikami, a obecnie najczęściej również z wyświetlaczem.

Współcześnie produkowane panele operatorskie są często wyposażane w ekran dotykowy (ang. touchpanels) i oprogramowanie, które umożliwia im przejmowanie zadań komputerów przemysłowych^[1]. Takie panele służą nie tylko do bieżącej wizualizacji procesów, ale także udostępniają coraz bardziej złożone funkcje ułatwiające pracę operatorom, jak raportowanie, generowanie trendów, rejestracja danych do systemów MES, komunikacja z innymi urządzeniami. Możliwe jest także podłączenie do nich różnych innych urządzeń, jak sterowniki PLC, z którymi mogą komunikować się poprzez komputerowe sieci przemysłowe (Modbus, Profibus itp.).

Do podłączenia wszystkich elementów zazwyczaj wykorzystuje się standardowe interfejsy szeregowe (RS-232, RS-485, ETHERNET itp.).

Do głównych funkcji panelu operacyjnego należy pośredniczenie w komunikacji człowieka z maszyną (odbieranie i przekazywane sygnałów), zbieranie aktualnych danych (pomiarów) z kontrolowanych procesów, ich wizualizacja, sterowanie tymi procesami oraz alarmowanie. Funkcje te pokrywają się z funkcjami systemu sterowania SCADA i często w jednej instalacji wykorzystywane są zarówno panele HMI (sterowanie lokalne) oraz systemy SCADA (sterowanie centralne), gdzie SCADA pełni rolę nadrzędną^[2].

Zobacz multimedia związane z tematem: Panel sterowniczy

• panel sterowania