Parafia św. Szczepana w Skrzynnie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Parafia św. Szczepana
Ilustracja
kościół parafialny
Państwo

 Polska

Siedziba

Skrzynno

Adres

ul. Radomska 7
26-431 Skrzynno

Data powołania

1348

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Diecezja

radomska

Dekanat

przysuski

Kościół

św. Szczepana

Proboszcz

ks. Andrzej Kuleta

Wezwanie

św. Szczepana

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Parafia św. Szczepana”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Parafia św. Szczepana”
Położenie na mapie powiatu przysuskiego
Mapa konturowa powiatu przysuskiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Parafia św. Szczepana”
Położenie na mapie gminy Wieniawa
Mapa konturowa gminy Wieniawa, po lewej znajduje się punkt z opisem „Parafia św. Szczepana”
Ziemia51°21′49″N 20°43′10″E/51,363611 20,719444

Parafia rzymskokatolicka Świętego Szczepana w Skrzynnie – jedna z 10 parafii dekanatu przysuskiego diecezji radomskiej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Skrzynno około 1120 było siedzibą kasztelanii przeniesionej ze Skrzyńska. Było własnością Łabędziów, wśród których wyróżnił się Piotr Włostowic. W XIII w. stanowiło własność biskupów poznańskich, a od 1288 do XVIII w. w większości w posiadaniu cystersów z Sulejowa, w części miejscowych proboszczów. Miasto było lokowane przez Władysława Łokietka w 1308 na prawie niemieckim. W XVIII w. cystersi sprzedali swoją część Szydłowskim. Utrata praw miejskich nastąpiła w 1869. Pierwszy kościół pw. św. Szczepana z XI w. prawdopodobnie był fundacji Piotra Włostowica. Parafia została erygowana przed 1384. Kościół kolejny w początkach XVI w. był murowany, lecz spłonął w 1575. Odbudowano go staraniem Pawła Dunina Zbożeńskiego. Do niego około 1615 dobudowano kaplicę pw. św. Barbary. W połowie XVI w. Duninowie przyjęli arianizm i kościół stał się zborem ariańskim. W 1567 odbył się tu synod ariański z udziałem ponad stu pastorów. Obecny kościół, z fundacji Macieja Wrzeciąża, wzniesiony był w latach 1626 - 1638 staraniem ks. Mateusza Urzeckiego z wykorzystaniem istniejącej kaplicy. W połowie XVII w. dobudowano dwie kaplice fundacji Modliszewskich. Konsekrował kościół w 1643 bp. Tomasz Mikołaj Oborski. Świątynia była odnowiona w latach 1706 - 1777 przez cystersów z Sulejowa, restaurowana w latach 1896 - 1907 staraniem ks. Wincentego Krawczyńskiego, w latach 1986 - 1997 staraniem ks. Henryka Kołodziejczyka. Kościół jest w stylu późnorenesansowym, jest orientowany, trójnawowy, bazylikowy, wzniesiony z kamienia.

Proboszczowie

[edytuj | edytuj kod]
  • 1810 - 1813 - ks. Wojciech Możdżyński
  • 1813 - 1836 - ks. Piotr Jędrzejewski
  • 1837 - 1862 - ks. Antoni Berliński
  • 1939 - 1960 - ks. Paweł Rajkowski
  • 1960 - 1976 - ks. Stefan Sułecki
  • 1976 - 1986 - ks. Jan Jakubaszek
  • 1986 - 1986 - ks. Wacław Dutkiewicz
  • 1986 - 2014 - ks. kan. Henryk Kołodziejczyk
  • 2014 - ks. Andrzej Kuleta

Terytorium

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]