Parafia Znalezienia Krzyża Świętego w Żyrmunach – Wikipedia, wolna encyklopedia

Parafia Znalezienia Krzyża Świętego w Żyrmunach
Ilustracja
kościół parafialny
Państwo

 Białoruś

Siedziba

Żyrmuny

Data powołania

1522

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

diecezja

grodzieńska

Dekanat

Raduń

kościół

Znalezienia Krzyża Świętego w Żyrmunach

Wezwanie

Znalezienie Krzyża Świętego

Wspomnienie liturgiczne

14 września

Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po lewej znajduje się punkt z opisem „Parafia Znalezienia Krzyża Świętego w Żyrmunach”
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Parafia Znalezienia Krzyża Świętego w Żyrmunach”
Ziemia54°01′14,6″N 25°13′14,3″E/54,020722 25,220639

Parafia Znalezienia Krzyża Świętego w Żyrmunach – rzymskokatolicka parafia znajdująca się w diecezji grodzieńskiej, w dekanacie Raduń, na Białorusi.

Do parafii należą dwie kaplice filialne:

  • pw. Niepokalanego Serca Maryi w Gudach z 1993
  • pw. Matki Bożej Anielskiej w Zalessiu z 1938.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy, drewniany kościół w Żyrmunach powstał w 1437 i został ufundowany przez ówczesnego właściciela wsi Wojciecha Kuczuka. Parafię erygowano w 1522. W 1624 powstała nowa świątynia fundacji wojewody witebskiego Jana Kieżgajły Zawiszy i jego żony Anny. W tych czasach kościół jest wymieniany pw. Najświętszej Maryi Panny. Został on zniszczony podczas IV wojny polsko-rosyjskiej. W latach 1667–1673 zbudowano kolejną świątynię. Żyrmuński kościół był wówczas znany z łaskami słynącego obrazu Najświętszej Maryi Panny oraz relikwii krwi Chrystusa podarowanej przez papieża Urbana VIII biskupowi wileńskiemu Jerzemu Tyszkiewiczowi.

W latach 1788–1789 powstał obecny kościół. Ufundowali go księżna Karolina Radziwiłł z Pociejów wraz z mężem Stanisławem Radziwiłłem.

W XIX w. liczba parafian dochodziła do 2500[1]. Parafia leżała w archidiecezji wileńskiej, w dekanacie Lida[2] do powstania diecezji grodzieńskiej i dekanatu raduńskiego w 1991. Przed II wojną światową liczyła niemal 4000 wiernych.

W czasach komunizmu parafia funkcjonowała. W latach 70. XX w. kościół został uznany za zabytek architektury.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Żyrmuny, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 895.
  2. Schematyzm Archidiecezji Wileńskiej 1938

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]