Pasmo Koskowej Góry – Wikipedia, wolna encyklopedia
Pasmo Koskowej Góry – jedno z pasm górskich w Beskidzie Makowskim. Najwyższym szczytem jest Koskowa Góra (866 m), od której pochodzi nazwa pasma[1].
Topografia
[edytuj | edytuj kod]Pasmo Koskowej Góry ciągnie się od doliny Skawy między Suchą Beskidzką i Zembrzycami na zachodzie po dolinę Raby między Pcimiem i Stróżą na wschodzie. Północno-zachodnie granice pasma tworzą doliny Paleczki, jej dopływu Jachówki oraz Trzebuńki. Z biegnącym po stronie północnej Pasmem Babicy Pasmo Koskowej Góry łączy Przełęcz Szklarska. Granice południową i południowo-wschodnią tworzą potoki Jastrzębnik, Łętówka (Skomielczanka) i Krzczonówka. W rozczłonkowanym Paśmie Koskowej Góry wyróżnia się trzy części[2]:
- część wschodnia ciągnąca się od doliny Raby do doliny Bogdanówki. Obejmuje masywy Kotonia i Parszywki. Ma długość ok. 18 km i szerokość ok. 10 km.
- część zachodnia ciągnąca się od doliny Bogdanówki, Łętówki i Wieprzczanki (Wieprzca) po dolinę Skawy i Paleczki. Obejmuje pasmo od Koskowej Góry na wschodzie po Mioduszynę na zachodzie oraz gniazdo Adamówki
- część południowa od doliny Wieprzczanki i Łętówki po Skawę i potok Jastrzębnik. Obejmuje masywy Stołowej Gory i Przykca.
Pasmo Koskowej Góry okalają też główne drogi: Zakopianka, drogi Zembrzyce – Budzów – Jachówka – Stróża i droga Pcim – Jordanów[2].
Opis pasma
[edytuj | edytuj kod]Grzbiety zbudowane są z odpornych na wietrzenie piaskowców magurskich, pod którymi znajdują się bardziej miękkie łupki. Kompleksy łupkowe odsłaniają się także w niektórych miejscach, zwłaszcza w rejonach przełęczy. Grzbiety są w większości zalesione, ale pola uprawne i zabudowania miejscowości wysoko wspinają się na stokach, w niektórych miejscach dochodząc do wierzchołków grzbietów i na szczyty wzniesień (np. na Koskowej Gorze i grzbiecie Łazy pomiędzy Koskową Górą a Parszywką). Liczne potoki tworzą głębokie doliny[2].
Szlaki turystyczne
[edytuj | edytuj kod]- Sucha Beskidzka – Mioduszyna – Maków Podhalański
- Maków Podhalański – Stańkowa – Koskowa Góra – Parszywka – Przełęcz Dział – Groń – Pcim
- łącznikowy pomiędzy niebieskim i żółtym (jw.)
- Maków Podhalański – Budzów
- Bieńkówka – Koskowa Góra – Przełęcz Jabconiówka – Groń – Zarębki – Jordanów
- Osielec – Groń – Skomielna Czarna – Tokarnia – Knapówka – Groń – Stróża
- Zębalowa – Tokarnia – Groń – Zawadka – dojście do szlaku żółtego pod Kotoniem
- Lubień – Zębalowa – Krzeczów
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ a b c Dariusz Dyląg, Piotr Sadowski: Beskid Myślenicki. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2005. ISBN 83-89188-41-4.