Pasożyt zewnętrzny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pasożyt zewnętrzny, ektopasożyt (gr. ektós ‘na zewnątrz’) – pasożyt żyjący na powierzchni organizmu żywiciela i żywiący się jego płynami ustrojowymi (np. krwią)^[1]. Ektopasożyty mają różne przystosowania ułatwiające im korzystanie z tego źródła pokarmu, takie jak specjalnie zbudowane narządy (np. ssawki, przylgi) oraz swoiste enzymy przeciwdziałające krzepnięciu pobieranych substancji. Wiele pasożytów jest patogennych.

• 
  pchła
• 
  komar
• 
  wszy
• 
  kleszcz

• pasożyt wewnętrzny (endopasożyt)