Paszczyna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Paszczyna
wieś
Ilustracja
Kościół Matki Bożej Różańcowej w Paszczynie
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Powiat

dębicki

Gmina

Dębica

Liczba ludności (2020)

1494[2]

Strefa numeracyjna

14

Kod pocztowy

39-206, 39-207[3]

Tablice rejestracyjne

RDE

SIMC

0818338[4]

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Paszczyna”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Paszczyna”
Położenie na mapie powiatu dębickiego
Mapa konturowa powiatu dębickiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Paszczyna”
Położenie na mapie gminy wiejskiej Dębica
Mapa konturowa gminy wiejskiej Dębica, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Paszczyna”
Ziemia50°05′14″N 21°31′15″E/50,087222 21,520833[1]
Dom Strażaka
Zespół Szkół w Paszczynie (stan na listopad 2009 roku)
Sortownia odpadów

Paszczynawieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie dębickim, w gminie Dębica[5][4].

Do 1948 roku miejscowość była siedzibą gminy Paszczyna. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.

W Paszczynie urodzili się posłowie Jan Siwula, Michał Jedynak do sejmu galicyjskiego oraz jego syn Jan Henryk Jedynak.

Integralne części wsi

[edytuj | edytuj kod]
Integralne części wsi Paszczyna[5][4]
SIMC Nazwa Rodzaj
0818344 Budzyń część wsi
0818350 Górki część wsi
0818367 Grobla część wsi
0818373 Kąty przysiółek
0818380 Kmiecie część wsi
0818396 Otoka część wsi
0818433 Paszczyński Las przysiółek
0818404 Podlesie część wsi

Geografia

[edytuj | edytuj kod]

Pod koniec XIX w. Paszczyna miała przysiółek zwany Kochanówką oddalony od niej o cztery kilometry[6]. Obecnie Kochanówka jest wsią sołecką.

Przez Paszczynę przepływa rzeka Wielopolka oraz wpadający do niej potok Zawadka. Wielopolka jest dopływem Wisłoki[7].

Jeszcze na początku XX wieku znaczna część obszaru Paszczyny była pokryta bagnami i moczarami, które jednak w tym stuleciu osuszono[7].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Geneza Paszczyny sięga czasów Kazimierza Wielkiego (XIV wiek), kiedy po zajęciu przez Polskę Rusi Czerwonej, rozpoczęto proces zasiedlania nadgranicznego obszaru pomiędzy Wisłoką a Wisłokiem, wydzierając połacie lasu puszczy sandomierskiej. Wtedy powstała Paszczyna, która była wówczas wsią prywatną. W wieku XVI jej właścicielem był Piotr Ligęza. W wieku XVIII obszar przeszedł pod kontrolę rodu Radziwiłłów. Od 1815 roku Paszczyna należała do rodu Raczyńskich[8].

Przez ten okres Paszczyna dzieliła losy całej ziemi dębickiej – w tym klęski żywiołowe, takie jak powodzie i epidemie oraz najazdy wrogów.

Po I rozbiorze Paszczyna dostał się pod panowanie austriackie. W 1873 roku wieś dotknęła epidemia cholery. Po I wojnie światowej weszła wkład odrodzonej Rzeczypospolitej. Była wówczas siedzibą gminy. W czasie II wojny światowej wielu mieszkańców Paszczyny i okolic straciło życie na terenie obozu zagłady umiejscowionego na granicy Paszczyny i obecnego Pustkowa Osiedle. Obóz mieścił się na wzniesieniu zwanym Królówką, Królową Górą lub Paszczyńską Górą, a po wojnie noszącym także nazwę Góry Śmierci. Po wojnie do 1948 roku miejscowość była siedzibą gminy Paszczyna. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego[8].

Parafia

[edytuj | edytuj kod]

Do 1992 roku Paszczyna należała do parafii w Lubzinie, która była jedną z najstarszych parafii w Polsce[7]. 29 czerwca 1992 roku wydzielono z Lubziny parafię Matki Bożej Różańcowej w Paszczynie. Parafia należy do dekanatu Pustków – Osiedle, diecezji tarnowskiej. Należy do niej kościół Matki Bożej Różańcowej oraz paszczyński cmentarz.

Edukacja, kultura i sport

[edytuj | edytuj kod]
  • Na terenie Paszczyny znajduje się Zespół Szkół im. Jana Piątka. Budynek został zbudowany w 1912 roku, zastępując istnieją wcześniej (od 1883 roku) szkołę drewnianą[7].
  • W 1894 roku w Paszczynie powstała Ochotnicza Straż Pożarna, w 1996 roku jednostce został nadany sztandar. W 2015 roku Ochotnicza Straż Pożarna w Paszczynie została włączona do Krajowego Systemu Ratowniczo-Gaśniczego. Do dyspozycji strażacy z Paszczyny posiadają trzy samochody gaśnicze (GCBA Scania, GCBA Mercedes, GLBARt Ford).
  • Gminna biblioteka istniała od 1949 roku, początkowo w budynku szkoły. W roku 1951 została przeniesiona do Domu Ludowego gdzie istniała do 1956 roku. Do roku 1973 biblioteka była przenoszona dwukrotnie do domów prywatnych i Domu Strażaka. Ostatecznie przeniesiono ją po raz czwarty do nowo wybudowanego Domu Strażaka, gdzie mieści się do chwili obecnej.
  • Od 1958 roku działa Koło Gospodyń Wiejskich.
  • Od 1956 roku na terenie wsi działa Ludowy Klub Sportowy Paszczyniak. Dysponuje oświetlonym stadionem na 600 miejsc (95/60 m).
  • Od 2009 do 2011 roku odbywał się podkarpacki festiwal muzyki niezależnej Chatstok.
  • od 2017 roku odbywa się charytatywny Bieg Dzikich Mustangów na 10 km i 5 km oraz biegi dla dzieci organizowany przez Stowarzyszenie "Dzikie Mustangi".

Zakłady przemysłowe

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 98256
  2. Raport o stanie Gminy Dębica za 2020 rok s. 9
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 905 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  5. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. Paszczyna, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 891.
  7. a b c d Leopold Regner Ścieżki i drożyny Paszczyny, wyd. Biblioteka Gryfów Dębickich, 2009.
  8. a b Artur Bata, Hanna Lawera Dębica i Ziemia Dębicka, wyd. Roksana, 1997.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Leopold Regner Ścieżki i drożyny Paszczyny, wyd. Biblioteka Gryfów Dębickich, 2009.
  • Artur Bata, Hanna Lawera Dębica i Ziemia Dębicka, wyd. Roksana, 1997.
  • Ryszard Pajura Ziemia Dębicka: przewodnik turystyczny, wyd. Agard, 1997.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]