Patulina – Wikipedia, wolna encyklopedia

Patulina
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	4,6-dihydro-4-hydroksy-2H-furo[3,2-c]piran-2-on
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C7H6O4
Masa molowa	154,12 g/mol
	Identyfikacja
Numer CAS	149-29-1
PubChem	4696
DrugBank	DB15586
SMILES
	C1C=C2C(=CC(=O)O2)C(O1)O
InChI
	InChI=1S/C7H6O4/c8-6-3-4-5(11-6)1-2-10-7(4)9/h1,3,7,9H,2H2
	InChIKey
	ZRWPUFFVAOMMNM-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
Temperatura topnienia	111 °C
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich
	Europejskie oznakowanie substancji
	oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
	Na podstawie podanej karty charakterystyki
	Toksyczny; (T)
Zwroty R	R25, R38
Zwroty S	S45
Numer RTECS	LV2625000
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Patulina – organiczny związek chemiczny, mykotoksyna będąca toksycznym metabolitem wtórnym niektórych gatunków pleśni, m.in. z rodzaju Penicillium, Aspergillus oraz Byssochlamys nivea, rozwijających się na wielu gatunkach owoców i warzyw^[2].

Patulina jest toksyną wykazującą właściwości mutagenne, teratogenne i prawdopodobnie rakotwórcze. W stężeniach niebezpiecznych dla zdrowia człowieka może występować przede wszystkim w jabłkach i ich przetworach. Może występować również w innych produktach, głównie dotkniętych siną pleśnią, np. w winogronach, gruszkach, bananach, brzoskwiniach, ananasach, morelach i pomidorach. Jest oporna na działanie wysokich temperatur oraz wykazuje dość dużą stabilność w środowisku kwaśnym^[3]^[4].

Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) określiła maksymalne dopuszczalne stężenia patuliny w soku jabłkowym na 50 µg/kg^[5].

Przypisy

↑ David R.D.R. Lide David R.D.R. (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 3-292, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).
↑ oprac. Maria Michałek: Mikotoksyny zagrożenie dla zdrowia ludzi i zwierząt. [dostęp 2010-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-01)].
↑ Patulina – jedna z dwóch najważniejszych mikotoksyn w żywności dla dzieci. „Tigret.info”. 1 (3), s. 4-5, kwiecień 2006. [dostęp 2010-10-11].
↑ Zofia Rutkowska: Badania na zawartość patuliny w żywności. [dostęp 2010-10-11].
↑ World Health Organization: Foodborne hazards, Chapter 2. [dostęp 2010-10-11]. (ang.).

[CRC-1] David R.D.R. Lide David R.D.R. (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 3-292, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).

[2] rac. Maria Michałek: Mikotoksyny zagrożenie dla zdrowia ludzi i zwierząt. [dostęp 2010-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-01)].

[3] Patulina – jedna z dwóch najważniejszych mikotoksyn w żywności dla dzieci. „Tigret.info”. 1 (3), s. 4-5, kwiecień 2006. [dostęp 2010-10-11].

[4] Zofia Rutkowska: Badania na zawartość patuliny w żywności. [dostęp 2010-10-11].

[5] World Health Organization: Foodborne hazards, Chapter 2. [dostęp 2010-10-11]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]