Paweł Jaracz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Paweł Jaracz
Ilustracja
Paweł Jaracz, Trzcianka 2021
Data i miejsce urodzenia

22 lipca 1975
Kożuchów

Obywatelstwo

Polska

Tytuł szachowy

arcymistrz (2000)

Ranking FIDE

2467 (01.06.2022)

Ranking krajowy FIDE

39[1]

Paweł Jaracz (ur. 22 lipca 1975 w Kożuchowie) – polski szachista, arcymistrz od 2000 roku.

Kariera szachowa

[edytuj | edytuj kod]

Jest wielokrotnym medalistą mistrzostw Polski juniorów, w tym czterokrotnie złotym: w roku 1989 do lat 14 (w Piechowicach) i do lat 15 (w Żychlinie), w roku 1990 do lat 20 (w Nisku) oraz w roku 1993 do lat 18 (w Białej Podlaskiej). Wiele razy reprezentował Polskę na mistrzostwach Europy i świata w różnych kategoriach wiekowych, najlepsze rezultaty notując w latach 1988 (IV miejsce w Timișoarze w grupie do lat 14) oraz 1989 (VI miejsce w Portoryko, w tej samej kategorii wiekowej). Wielokrotnie startował w finałach mistrzostw Polski mężczyzn. Na swoim koncie posiada dwa medale: brązowy (Gdańsk 1994) oraz srebrny (Warszawa 2011).

Spośród sukcesów w międzynarodowych turniejach wymienić należy zwycięstwa w Wiedniu (1996) oraz w Guben (w latach 2000 i 2001), jak również dzielone I m. w Böblingen (2002, wspólnie z Janem Gustafssonem i Rainerem Buhmannem)[2] oraz w Benasque (2003, wspólnie z m.in. Olegiem Korniejewem i Antoaneta Stefanową)[3], jak również II m. w Chemnitz (2006). W 2009 r. odniósł kolejny sukces, dzieląc II-IV m. (za Jurijem Wowkiem, wspólnie z Wjaczesławem Zacharcowem i Maratem Dżumajewem) w Cappelle-la-Grande[4], natomiast w 2010 r. zdobył w Arvier tytuł mistrza Unii Europejskiej[5].

Uznawany jest za specjalistę w grze błyskawicznej i szybkiej. Na swoim koncie posiada wiele sukcesów, m.in.: trzykrotne mistrzostwo Polski w szachach błyskawicznych (1996, 2003, 2014), dwukrotne mistrzostwo Polski w szachach szybkich (1994, 2015), dwukrotne zwycięstwa w Królewskim Gambicie Radomia (2001 i 2002), trzykrotny (w latach 2003–2005) awans do czołowej szesnastki corocznego, bardzo silnie obsadzonego memoriału Stanisława Gawlikowskiego w Warszawie (w tym IV miejsce w roku 2004), wielokrotne zwycięstwa w turniejach krajowych i zagranicznych (m.in. Świdnica, Wrocław, Polanica-Zdrój, Biel, Sztokholm, Drezno).

Najwyższy ranking w dotychczasowej karierze osiągnął 1 maja 2011 r., z wynikiem 2575 punktów zajmował wówczas 13. miejsce wśród polskich szachistów[6].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Żona Pawła Jaracza, Barbara, posiada tytuł arcymistrzyni i należy do czołówki polskich szachistek.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Period: June 2022. Rank Poland. Międzynarodowa Federacja Szachowa, 1 czerwca 2022. [dostęp 2022-06-06].
  2. 19. Internationales Böblinger Open 2002. [dostęp 2010-02-15].
  3. Benasque, 2003. [dostęp 2008-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-18)].
  4. Yuri Vovk wins Cappelle-la-Grande 2009. [dostęp 2009-03-08].
  5. 6th EU Championship - 2010
  6. Rating Progress Chart: Jaracz, Pawel. [dostęp 2009-03-08].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]