Pedro Alves – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pedro Alves
Imię i nazwisko

Pédro Alvès

Data i miejsce urodzenia

19 lipca 1976[1]
Dijon, Francja

Pochodzenie

francusko-portugalskie

Instrumenty

fortepian, gitara, perkusja

Gatunki

pop rock

Zawód

wokalista

Aktywność

od 1997

Pédro Alvès (ur. 19 lipca 1976 w Dijon[2][3]) – francuski piosenkarz portugalskiego pochodzenia.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Dijon, w regionie Burgundia, w departamencie Côte-d’Or, jako syn Portugalczyków. Jego dziadek był muzykiem. W wieku dwunastu lat uczęszczał do konserwatorium, gdzie uczył się gry na fortepianie, perkusji i gitarze, tańca, śpiewu i aktorstwa. W latach 1991–96 lat grał na fortepianie w barach.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Grał w musicalu Wakacje 2001 (Vacances 2001, 1996). W 1997 wraz z grupą Génération Aznavour nagrał album „Couleur de l'ombre”, pod kierunkiem swojej nauczycielki śpiewu Alice Dony. W marcu 1999 roku za interpretację piosenki pt. „Plus jamais, never more” zdobył trzecie miejsce w eliminacjach krajowych Konkursu Piosenki Eurowizji. W 1999 przez dwa miesiące dwa razy w tygodniu występował w restauracji MCA Café w Paryżu.

W latach 2000-2002 odtwarzał rolę Aarona, starszego brata Mojżesza i Miriam w musicalu Dziesięć przykazań (Les Dix Commandements)[4], który okazał się jednym z największych muzycznych sukcesów roku, sprzedano ponad 7 milionów biletów. W grudniu 2002 roku wydał swój singiel z piosenką „Regarder une femme” (Warner Music), którą zaśpiewał podczas wyborów Miss Francji '2003.

W dniu 8 października 2008 roku odbyła się premiera musicalu Grease w Théâtre Comédia w Paryżu, gdzie wystąpił w roli Sonny’ego[5]. Zaśpiewał w duecie z hiszpańskim aktorem i muzykiem Edu del Prado. Wydał też płytę dla dzieci Music For Your Baby[6], a w styczniu 2011 nagrał piosenkę „Regarder une femme”[7]. Wziął udział w nagraniu singla charytatywnego „Je reprends ma route” wspierającego organizację UNITAID, który ukazał się 24 września 2012, wykonanego przez formację Les Voix de l'Enfant (Głos dziecka)[8] w towarzystwie takich wykonawców jak Matt Pokora, Joyce Jonathan, Emmanuel Moire, Marie Myriam, Gérard Lenorman, Florent Mothe, Mikelangelo Loconte, Quentin Mosimann, Merwan Rim i Yannick Noah.

11 kwietnia 2016 ukazała się powieść jego autorstwa Des sanglots dans la Voie[9].

W 2019 nagrał piosenkę „Un tour au Portugal”[10].

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

albumy

[edytuj | edytuj kod]
  • 1997: Couleur de l'ombre (wyd. Studios Alice Dona)
  • 2000: Les Dix Commandements (wyd. Mercury); utwory „Devant la mer” (Morze prze), „Oh Moïse” (Och, Mojżeszu) z Ja’el Na’im i „A force de...” (A życie...), zespołowo - „L'envie d'aimer” (Hymn do miłości) wyd. Atletico music/Universal
  • 2001: La Troupe Des Dix Commandements* - Les Dix Commandements Live (wyd. Atletico Records, Mercury, Universal); utwór „Devant La Mer”
  • 2002: Des Rencontres Et Des Mots Lionel Florence (wyd. Mercury); utwór „Je Chanterai”

single

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Pedro Alves w bazie Discogs.com (ang.)
  2. Le Dijonnais Pedro Alves, star de la comédie musicale «Les 10 Commandements», en tournage à Chalon-sur-Saône. Infos-dijon.com. [dostęp 2019-09-21].
  3. Chalon sur Saône sera au coeur de Carte Postale du Portugal avec Pedro Alves, Linda de Suza et la princesse du Fado Mara Pedro. Info Chalon. [dostęp 2019-09-21]. (fr.).
  4. Pedro Alves. notrecinema.com. [dostęp 2016-12-08]. (fr.).
  5. Pedro Alves. c2laure.com. [dostęp 2016-12-08]. (fr.).
  6. Pedro Alves Album Discography. AllMusic. [dostęp 2016-12-08]. (fr.).
  7. Lucie Bernardoni et Pedro Alves: Leur histoire d’amour est terminée!. Purepeople.com. [dostęp 2016-12-08]. (fr.).
  8. Découvrez le nouveau clip des Voix de l'Enfant, „Je reprends ma route”. Charts in France. [dostęp 2016-12-08]. (fr.).
  9. Des sanglots dans la Voie de Pedro Alves. Livres à profusion. [dostęp 2016-12-08]. (fr.).
  10. Geoffrey Fleury: Ancienne gloire de la comédie musicale Les Dix Commandements, Pedro Alves a tourné un clip à Chalon. LeJSL.com, 29 kwietnia 2019. [dostęp 2021-01-30]. (fr.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]