Pelken – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pelken – polski herb szlachecki z nobilitacji, odmiana herbu Pelikan.

Opis zgodnie z klasycznymi zasadami blazonowania:

W polu błękitnym pelikan złoty, siedzący na takimż gnieździe, karmiący pisklęta krwią z własnej rozdartej piersi. Herb pozbawiony jest korony, klejnot – pelikan jak w godle^[1].

Nobilitacja braci Joachima, Jana, Jeremiasza i Salomona Pelkenów z Gdańska 6 lipca 1557, którzy wcześniej otrzymali herb od cesarza Karola V^[2].

Jedna rodzina herbownych (herb własny):

Pelken.

• Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1. Brak numerów stron w książce

• Herb Pelken z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla