Peperomia magnoliolistna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Peperomia magnoliolistna
	; Typowa forma gatunku
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	magnoliopodobne
Rząd	pieprzowce
Rodzina	pieprzowate
Rodzaj	peperomia
Gatunek	Peperomia magnoliolistna
	Nazwa systematyczna
	Peperomia magnoliifolia (Jacq.) A.Dietr.; Sp. Pl., ed. 6. 1: 153. 1831
	Multimedia w Wikimedia Commons

Peperomia magnoliolistna (Peperomia magnoliifolia) – gatunek rośliny z rodziny pieprzowatych. Pochodzi z Ameryki Środkowej^[3]. W Polsce jest uprawiany jako ozdobna roślina pokojowa.

Morfologia

Jest krzaczastą byliną o wysokości ok. 25 cm. Ma pojedyncze, szerokoeliptyczne, mięsiste, gładkie liście o długości do 10 cm. Są one grube, błyszczące, wyrastają na mięsistych ogonkach i są głównym walorem ozdobnym tej rośliny. Istnieją też kultywary o innych barwach liści, np. u `Variegata` liście są zielone z kremowym obrzeżeniem. Mało atrakcyjne, bardzo drobne kwiaty zebrane są w długi, cienki i zbity kłos.

Uprawa

Roślina niezawodna i łatwa do uprawy w warunkach mieszkaniowych.

Podłoże. Najlepsza jest próchniczna ziemia kwiatowa na podłożu z torfu.
Wilgotność. Wymaga dużej wilgotności powietrza, szczególnie gdy jest ciepło, jednakże jest bardzo wrażliwa na nadmierne podlewanie powodujące gnicie jej korzeni. Podlewa się ją rzadko; w lecie raz na tydzień, zimą co 14–18 dni, koniecznie wodą bezwapienną. Można ustawić jej doniczkę na podkładzie ze stale wilgotnego torfu, w zimie lepiej przetrzymywać ją w kuchni, gdzie jest bardziej wilgotno.
Oświetlenie. Nie musi natomiast stać w pełnym słońcu, w swoim naturalnym środowisku bowiem rośnie pod drzewami. Bezpośrednie światło powoduje odbarwianie jej liści, wystarczy jej średnie oświetlenie. Natomiast zimą, gdy w naszej szerokości geograficznej słońca jest mało, należy ją przenieść bliżej okna.
Temperatura. W lecie nie powinna przekroczyć 24 °C, w zimie nie powinna być niższa niż 16 °C
Rozmnażanie. Po 2 latach uprawy staje się nieładna i należy ją odnowić przez ukorzenienie nowej sadzonki. Sadzonki wykonuje się wiosną z pędu wierzchołkowego o długości ok. 2,5 cm. Po zanurzeniu w ukorzeniaczu sadzi się je do piasku lub ziemi liściowej, przykrywa folią i trzyma w temperaturze ok. 18 °C.
Zabiegi uprawowe. W lecie należy co 2 tygodnie nawozić płynnym nawozem wieloskładnikowym. Zakurzone liście czyści się przez ścieranie wilgotną szmatką. Nie wymaga cięcia.

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-05-30] (ang.).
↑ Miejski Ogród Botaniczny w Zabrzu. [dostęp 2010-01-20].

Bibliografia

Dawid Longman: Pielęgnowanie roślin pokojowych. Warszawa: PWR i L, 1997. ISBN 83-09-01559-3.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-05-30] (ang.).

[A-3] Miejski Ogród Botaniczny w Zabrzu. [dostęp 2010-01-20].

[1]

[2]

[3]