Perinthos – Wikipedia, wolna encyklopedia

Perinthos, Perynt[a], gr. Πέρινθος, późniejsza Herakleia (Ἡράκλεια) – starożytne miasto, kolonia Samos na europejskim wybrzeżu Propontydy[1]. Powstało pod koniec VII[2] lub w VI w. p.n.e.[3] (według bizantyjskiego historiografa z przełomu VIII i IX w., Jerzego Synkellosa, założone około 599 r. p.n.e[potrzebny przypis]). Było członkiem Związku Ateńskiego[4].

Po reformach terytorialnych przeprowadzonych przez Dioklecjana pod koniec III wieku n.e. nosiło nazwę Heraklea lub Herakleia (Ἡράκλεια)[5][6], czasem również w wersji Heraklea Tracka lub Heraklea-Perinthos dla odróżnienia od innych miast o tej nazwie. Zostało stolicą jednej nowych prowincji, na które podzielono dotychczasową Trację, Europy(inne języki)[5]. Było ważnym punktem przy Via Egnatia[5]. Na początku IV wieku n.e. było znacznie ważniejszym ośrodkiem od Bizancjum, siedzibą metropolity[7], któremu podporządkowany był biskup Bizancjum[8].

Pozostałości elementów architektury znajdują się w obrębie tureckiego miasta Marmara Ereğlisi(inne języki)[5].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
  1. spolszczenie stosowane czasem w polskich źródłach, zob. np. Prokopiusz z Cezarei, O budowlach, przełożył, wstępem, objaśnieniami opatrzył P. Ł. Grotowski, Warszawa 2006

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Hammond 1973 ↓, s. 156.
  2. Robert Ousterhout, The basilica at Herakleia Perinthos and connections with the Byzantine capital - STEPHAN WESTPHALEN, in Zusmmenarbeit mit Nuşin Asgari, Akif Işin und Önder Öztürk, mit Beiträgen von Beate Böhlendorf-Arslan, F. Arzu Demirel und Jürgen J. Rasch, DIE BASILIKA AM KALEKAPI IN HERAKLEIA PERINTHOS. BERICHT ÜBER DIE AUSGRABUNGEN VON 1992-2010 IN MARMARA EREĞLISI (Deutsches Archäologisches Institut, Istanbuler Forschungen Bd. 55; Ernst Wasmuth Verlag, Tübingen 2016). S. vii + 247, Abb. 335 (including color), Faltpläne 4. ISSN 0723-4333; ISBN 978-3-8030-1776-5., „Journal of Roman Archaeology”, 30, 2017, s. 937–938, DOI10.1017/S1047759400075073, ISSN 1047-7594 [dostęp 2024-09-23] (ang.).
  3. Prokopiusz z Cezarei: On Buildings. tłum. H. B. Dewing, Glanville Downey. Cambridge, MA: Harvard University Press: 1940, seria: Loeb Classical Library 343. DOI: 10.4159/dlcl.procopius-buildings.1940. [dostęp 2024-09-21].
  4. Hammond 1973 ↓, s. 573.
  5. a b c d Jean-Pierre Sodini, Review of Die Basilika am Kalekapı in Herakleia Perinthos: Bericht über die Ausgrabungen von 1992-2010 in Marmara Ereğlisi (DAI, Istanbuler Forschungen, 55), Nuşin Asgari, Akıf Işin, Önder Öztürk, Beate Böhlendorf-Arslan, Jürgen J. Rasch, „Revue Archéologique” (2), 2017, s. 399–402, ISSN 0035-0737 [dostęp 2024-09-20].
  6. William Smith, A dictionary of Greek and Roman geography, 1873 [dostęp 2024-09-19] [zarchiwizowane] (ang.).
  7. Wipszycka 2006 ↓, s. 69.
  8. Wipszycka 2006 ↓, s. 239.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]