Personifikacja rzymska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Personifikacja rzymska – przypisanie postaci ludzkich czemuś, co człowiekiem nie jest, szczególnie często występujące na rewersach monet rzymskich. Wykorzystywano tu często postaci z panteonu bóstw mitologii rzymskiej.

Przykłady:

Abudantia – obfitość
Aequitas – równość, sprawiedliwość
Aeternitas – wieczność, trwałość
Annona – plony, zbiory
Canens – śpiew
Clementia – łagodność, łaskawość
Concordia – zgoda i harmonia
Constantia – stałość, stabilność
Disciplina – dyscyplina, karność
Fecunditas – płodność, żyzność
Felicitas – szczęście, pomyślność
Fides – wierność, lojalność
Fortuna – powodzenie, szczęście
Genius – geniusz (duch opiekuńczy)
Hilaritas – radość, wesołość (wesele)
Honos – honor i cześć
Indulgentia – pobłażliwość
Iustitia – sprawiedliwość
Iuventas – młodość
Laetitia – piękno, wesołość
Liberalitas – łaskawość i hojność
Libertas – wolność, swoboda
Moneta – pieniądz
Necessitas – przymus, konieczność
Nobilitas – szlachetność, dostojność
Ops – zamożność, bogactwo
Patientia – cierpliwość
Pax – pokój, ład
Perpetuitas – ciągłość, trwanie
Pietas – pobożność, sumienność
Pudicitia – skromność i czystość
Providentia – przezorność, roztropność
Salus – zdrowie
Securitas – bezpieczeństwo i ufność
Spes – nadzieja
Ubertas – pełnia, zasobność
Veritas – prawda
Victoria – zwycięstwo
Virtus – męstwo, odwaga