Piłka golfowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2007-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Piłka golfowa – okrągła piłka o średnicy nie mniejszej niż 42,67 mm i nie cięższa niż 45,93 g^[1]. Poza tym piłki muszą przejść specjalne testy dopuszczające je do użycia w grze^[2]. Współczesne piłki golfowe zbudowane są z tworzyw sztucznych takich jak: żywica, guma. Natomiast zewnętrzne powłoki powstają z różnych rodzajów tworzyw sztucznych, z których najpopularniejsze to surlyn, ionomer, urethane, balata i inne dodatki.

Piłka golfowa służy do gry w następujące dyscypliny sportu: golf, minigolf i offgolf.

Zbudowane są z twardego gumowanego plastiku, pokrytego powłoką surlynową. Tego rodzaju piłki do golfa, są przeważnie najtańsze ale dość wytrzymałe, choć trudno kontrolować lot takiej piłki. Nie lecą również zbyt daleko. Są idealne dla początkujących, którzy gubią dużo piłek. Piłek tego rodzaju używa się na driving range.

Dają zdecydowanie lepszą kontrolę i dystans niż piłki jednoczęściowe. Wnętrze piłki jest wypełnione mieszanką żywic, która podczas uderzenia powoduje, iż leci ona dalej. Gruba powłoka surlynowa powoduje, że piłkę trudno zniszczyć. Są używane głównie przez średnich graczy, dla których dystans jest bardzo ważny.

Te piłki do golfa posiadają wnętrze (jądro) wypełnione gumą lub innym tworzywem, które odpowiada za dostarczenie odpowiedniej relacji twardości i sprężystości rdzenia. Powłoka zewnętrzna najczęściej wykonana jest z miękkich materiałów typu urethane lub ionomoer (lub ich warianty w zależności od producenta). Środkowa warstwa przeważnie dodaje miękkości, poprawia rotację oraz służy jako łącznik między jądrem a powłoką zewnętrzną. Piłki 3-warstwowe są idealne dla graczy grających na dobrym poziomie, potrzebujących większej kontroli, którą można uzyskać za pomocą zwiększenia rotacji oraz poprawy czucia uderzenia przy trafieniu. Piłki trzyczęściowe pokryte balatą używane były kilkanaście lat temu przeważnie przez najlepszych graczy amatorów i zawodowców wymagających szczególnej kontroli nad piłką. Osłona z balaty pozwalała osiągnąć lepszy backspin, ale łatwiej ulegała zniszczeniu wskutek czego została zastąpiona nowocześniejszymi materiałami.

W ostatnich latach na rynku pojawiły się modele piłek z większą ilością warstw. Najczęściej posiadają jedną lub dwie warstwy środkowe, które odpowiadają za różne aspekty właściwości piłki (np. zwiększają rotację, poprawiają transfer energii do jądra). W niektórych modelach jądro składa się z dwóch części.

Zobacz multimedia związane z tematem: Piłka golfowa