Piękności nocy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Piękności nocy (fr. Les belles de nuit) – francusko-włoski film komediowy z 1952 roku w reżyserii René Claira.

Claude jest nauczycielem muzyki, który marzy o tym by zostać kompozytorem^[1]. Pracuje nad operą, którą zamierza opublikować. Jednak jak na razie nikt nie docenia jego talentu, a pensja którą zarabia jako nauczyciel, ledwo wystarcza na życie. Claude jest coraz bardziej sfrustrowany. Pewnego dnia, zainspirowany powiedzeniem: „Kiedyś było o wiele lepiej”, kładzie się spać do łóżka i we śnie przenosi się w przeszłość. Od tej pory każdej nocy wędruje przez minione stulecia w swoim wyimaginowanym świecie. Czasami śni, że jest odnoszącym sukcesy kompozytorem operowym przełomu wieków, czasami bohaterskim oficerem w służbie Napoleona, albo też odważnym rewolucjonistą podczas rewolucji francuskiej. Zawsze w swoich marzeniach otoczony jest pięknymi kobietami, których twarze zna w prawdziwym życiu, takie jak Edmée de Villebois, której córce udziela prywatnych lekcji, kasjerka z pobliskiej kawiarni, czy atrakcyjna sąsiadka Suzanne.

Z biegiem czasu Claude coraz bardziej ucieka od rzeczywistości zaniedbując swoje sprawy w życiu realnym. Równocześnie w jego snach zaczynają pojawiać się nieoczekiwane problemy, które zmieniają je w koszmar.

• Gérard Philipe - Claude
• Martine Carol - Edmee
• Gina Lollobrigida - Leila / kasjerka
• Magali Vendeuil - Suzanne
• Marilyn Buferd - Madame Bonacieux / urzędniczka pocztowa
• Raymond Bussières - Roger, mechanik
• Raymond Cordy - ojciec Suzanne / markiz
• Bernard La Jarrige - Léon, żandarm
• Albert Michel - listonosz
• Palau - starszy mężczyzna
• Jean Parédès - Paul, aptekarz
• Paolo Stoppa - reżyser Opery

• Opis filmu na Filmweb
• Piękności nocy w bazie IMDb (ang.)