Piduń – Wikipedia, wolna encyklopedia

Piduń
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Powiat

szczycieński

Gmina

Jedwabno

Strefa numeracyjna

89

Kod pocztowy

12-122[2]

Tablice rejestracyjne

NSZ

SIMC

0476688

Położenie na mapie gminy Jedwabno
Mapa konturowa gminy Jedwabno, w centrum znajduje się punkt z opisem „Piduń”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Piduń”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Piduń”
Położenie na mapie powiatu szczycieńskiego
Mapa konturowa powiatu szczycieńskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Piduń”
Ziemia53°30′00″N 20°47′20″E/53,500000 20,788889[1]

Piduń (niem. Schuttschenofen) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie szczycieńskim, w gminie Jedwabno. W latach 1975−1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. Przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 508.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Piduń założono 2 lipca 1755 r. jako wieś szkatułową. W miejscowości tej istniała smolarnia. Do 1945 r. Piduń nosił nazwę Schuttschenofen, to znaczy Szucki Piec. Wskazuje to na związek z Szucią. Aby nie doprowadzić do pożaru całej wsi wszelkie smolarnie tworzono w pewnej odległości. Z czasem smolarnie przekształciły się w drobne osiedla, zamieszkiwane przez smolarzy i ich rodziny, a potem stawały się samodzielnymi wsiami. Tak też było w przypadku Szuci i Pidunia.

Obecna nazwa Pidunia wzięła się do nazwiska jednego z pierwszych mieszkańców wsi – Piduna. Została ona wymieniona jako druga, po Schuttschenofen, nazwa w spisie urzędowym z 1820 r. Spis ten to jedyny dokument sprzed 1945 r., który podaje nazwę Piduń. Według spisu urzędowego z 1756 r. we wsi mieszkało 6 smolarzy. W 1782 r. Piduń posiadał 20 chałup. Dane z 1785 r. mówią o 25 chłopach szkatułowych, między innymi o sołtysie Danielu Bastecku. Oprócz tego w Piduniu mieszkało jeszcze 7 zagrodników i 5 robotników dniówkowych. Wieś posiadała wówczas 110 łanów, 16 mórg i 14 prętów magdeburskich ziemi. Dokument z 1834 r. wylicza 54 łany, 3 morgi i 52 pręty oleckie. Szkołę w Piduniu założono podczas panowania Fryderyka Wilhelma III. W 1858 r. wieś posiadała 29 chałup. W 1885 r. liczba mieszkańców wynosiła 281.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 99944
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 931 [zarchiwizowane 2022-10-26].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Ambroziak S., Osadnictwo na terenie gminy Jedwabno od czasów Zakonu Krzyżackiego, Rocznik Mazurski 2002.