Pieprzyca gęstokwiatowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pieprzyca gęstokwiatowa
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	kapustowce
Rodzina	kapustowate
Rodzaj	pieprzyca
Gatunek	pieprzyca gęstokwiatowa
	Nazwa systematyczna
	Lepidium densiflorum Schrad.; Ind. Sem. Hort. Gotting. (1832) 4
	Multimedia w Wikimedia Commons

Pieprzyca gęstokwiatowa^[4] (Lepidium densiflorum Schrad.) – gatunek rośliny należący do rodziny kapustowatych.

Rozmieszczenie geograficzne

Pieprzyca gęstokwiatowa pochodzi z Ameryki Północnej^[5]. Jej zwarty zasięg występowania ciągnie się w Ameryce od Alaski i północnych regionów Kanady po Meksyk. Rozprzestrzeniła się i obecnie występuje także w Argentynie, Europie, niektórych regionach Azji i na Nowej Zelandii^[6]. W Europie pojawiła się jako gatunek zawleczony. Po raz pierwszy odnotowano jej występowanie w 1883 roku. Na ziemiach polskich pojawiła się kilka lat później i dość szybko rozprzestrzeniła. Obecnie jest dość pospolita na niżu i w niższych partiach gór. Status gatunku we florze Polski: kenofit, a dokładniej epekofit^[5].

Morfologia

Łodyga: O wysokości do 30 cm, zazwyczaj silnie rozgałęziona, kanciasta i krótko owłosiona^[5].

Liście: Liście odziomkowe lirowate, na ogonkach o długości 0,5–1,5 (–2) cm. Brzegi nacinane lub piłkowane. Szybko więdną. Liście łodygowe podłużnie lancetowate lub podłużne, o szerokości zazwyczaj 1,3–6,2 cm i długości 1,5–10 cm. Brzegi pełne lub piłkowane^[6].

Kwiaty: Zebrane w grona na owłosionej szypule. Podczas owocowania szypuła ta nieco wydłuża się. Kielich złożony z 4 zielonych, białawo obrzeżonych działek. Korona szczątkowa, lub w ogóle jej brak. Słupek 1, pręciki 2 lub 4 o żółtych pylnikach^[5].

Owoc: Odwrotnie jajowata łuszczynka o długości 2.5–3,5 mm i szerokości × 1,5–2.5 (–3) mm. Na szczycie posiada wycięcie o średnicy 0,2–0,4 mm. Nasiona jasnobrunatne, gładkie, jajowate, o rozmiarach 1,1–1,5 × 0,8–0,9 mm z bardzo niewielkim skrzydełkiem^[6].

Biologia i ekologia

Rozwój: Roślina jednoroczna, czasami dwuletnia, hemikryptofit. Kwitnie od lipca do września^[5].
Siedlisko: Siedliska ruderalne: rumowiska, nasypy kolejowe, tereny poprzemysłowe, śmietniska, żwirowiska, ugory. Roślina ruderalna^[5]. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla zespołu (Ass.) Erigeronto-Lactucetum^[7].
Genetyka: Liczba chromosomów 2n = 32^[8].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-05-13] (ang.).
↑ The International Plant Names Index. [dostęp 2017-01-24].
↑ ZbigniewZ. Mirek ZbigniewZ. i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 107, ISBN 978-83-62975-45-7 .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Barbara Sudnik-Wójcikowska: Rośliny synantropijne. Warszawa: Multico, 2011. ISBN 978-83-7073-514-2. OCLC 948856513.
↑ ^a ^b ^c Discover Life Maps. [dostęp 2018-03-05].
↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-05-13] (ang.).

[ipni-3] The International Plant Names Index. [dostęp 2017-01-24].

[checklist-4] ZbigniewZ. Mirek ZbigniewZ. i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 107, ISBN 978-83-62975-45-7 .

[sudnik-5] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Barbara Sudnik-Wójcikowska: Rośliny synantropijne. Warszawa: Multico, 2011. ISBN 978-83-7073-514-2. OCLC 948856513.

[discover-6] Discover Life Maps. [dostęp 2018-03-05].

[matuszkiewicz-7] Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

[rutkowski-8] Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]