Pijnackeria originis – Wikipedia, wolna encyklopedia
Pijnackeria originis | |
Scali, Milani et Passamonti, 2013 | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Gromada | |
Rząd | |
Podrząd | |
Rodzina | |
Podrodzina | |
Plemię | |
Rodzaj | |
Gatunek | Pijnackeria originis |
Pijnackeria originis – gatunek straszyka z rodziny Diapheromeridae i podrodziny Pachymorphinae.
Gatunek ten formalnie opisali w 2013 roku Valerio Scali, Liliana Milani i Marco Passamonti[2][1]. Epitet gatunkowy nawiązuje do faktu, że jest on gatunkiem matczynym P. hispanica – tetraploidalnej hybrydy wyznaczonej gatunkiem typowym rodzaju. Przed formalnym opisem Pijnackeria originis notowany był w literaturze jako Leptynia hispanica D, gdyż już wcześniejsze badania cytologiczne i genetyczne pozwoliły stwierdzić, że Leptynia hispanica stanowi w rzeczywistości kompleks gatunków bliźniaczych[1]. Rangę rodzaju pod nazwą Pijnackeria nadał owemu kompleksowi Valerio Scali w 2009 roku[3].
Samce (n=3) osiągają od 43,8 do 39,3 mm, a samice (n=9) od 53,6 do 65,5 mm długości ciała. Holotypowy samiec jest zielonkawy z ciemnobrązowymi oczami, parą ciemnonobrązowych pasów biegnącą przez grzbiet całego ciała i parą białych linii biegnących ponad pleurami wzdłuż tułowia i odwłoka – zarówno pasy jak i linie są silniej zaznaczone na tułowi. Na przedpleczu ma brązową linię środkową. Odnóża są u nasady zielonkawe, a ku wierzchołkom stopniowo przechodzą w barwę cynamonową. Paratypowa samica jest cynamonowa z odcieniami zieleni na odnóżach. Czułki samca (n=6) zbudowane są z 16 członów i mają od 5,1 do 7 mm długości. Czułki samicy (n=18) zbudowane są z od 13 do 16 członów i mają od 4 do 5 mm długości. Odnóża tylnej pary cechują się udami sięgającymi do okolicy połączenia siódmego i ósmego sternitu odwłoka. Długość tych ud u samca (n=6) wynosi 16–17 mm, a u samicy (n=18) od 13 do 17 mm. Na śródpleczu, zapleczu i dwóch ostatnich tergitach odwłoka obu płci występuje wąska i ostra listewka środkowa. Przysadki odwłokowe (klaspery) samca są zakrzywione; każda z nich z mającym 0,4–0,5 mm długości, cylindrycznym, tęższym niż u P. lelongi zębem. Vomer subanalny nie występuje. Samice, tak jak u innych przedstawicieli rodzaju, mają spiczasty i sztywny wierzchołek odwłoka. Walwy pokładełka mają 5,5 mm długości i osiągają swymi zaokrąglonymi wierzchołkami do połączenia dziewiątego i dziesiątego sternitu odwłoka[1].
Gatunek dwupłciowy, diploidalny. Kariotyp samca to 2n=37, a samicy 2n=38. Od P. barbarae i P. lucianae wyróżnia się obecnością satelitów na chromosomach 2 pary, a od P. lelongi metacentrycznymi chromosomami 16 pary oraz akrocentrycznymi chromosomami 13 pary. Jaja (n=10) tego gatunku mają od 3,8 do 4,3 mm długości, a ich szerokość jest od 2,53 do 3,25 raza większa od długości. Są one owalne, piaskowo ubarwione[1].
Preferowaną rośliną żywicielską tego patyczaka jest żarnowiec miotlasty, jednak po wycięciu w miejscach jego występowania krzewów tego gatunku począł żerować na szyplinach. Ponadto niektóre osobniki obserwowane były podczas żeru na jeżynach, co czyni P. originis stosunkowo polifagicznym przedstawicielem rodzaju[1].
Owad ten jest endemiczny dla Hiszpanii. Zamieszkuje wyłącznie w górach Sierra de Cazorla w południowo-wschodniej części kraju. Ma najszerszy zasięg spośród dwupłciowych przedstawicieli rodzaju[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Valerio Scali, Liliana Milani, Marco Passamonti. Description and ecology of new Pijnackeria stick insects: four bisexual species and a triploid parthenogen with their phyletic relationships. „Journal of Zoological Systematics and Evolutionary Research”. 51 (3), s. 213-226, 2013. Blackwell Verlag GmbH. DOI: 10.1111/jzs.12018.
- ↑ Paul D. Brock, David C. Eades, Daniel Otte, Ed Baker, Rainer Piller: species Pijnackeria originis Scali, Milani & Passamonti, 2013. [w:] Phasmida Species File (Version 5.0/5.0) [on-line]. [dostęp 2019-01-12].
- ↑ Valerio Scali. Revision of the Iberian stick insect genus Leptynia Pantel and description of the new genus Pijnackeria. „Italian Journal of Zoology”. 76, s. 1–11, 2009.